Kirkjuritið - 01.06.1976, Qupperneq 36

SÉRA HEIMIR STEINSSON:
Umræðu lokið að sinni
Séra Kristján Róbertsson flytur mér
,,Andsvar“ í nýútkomnu Kirkjuriti, I
1976. Hér er öðru sinni að verið. Í
fyrstu sendingu sinni nefndi sr.
Kristján grein mína í Kirkjuriti IV 1974
„strákslegan skæting“, er borizt hefði
,,frá Skálholti." Nú kveðst hann hvorki
hafa verið stórorður í minn garð né
veitzt að persónu minni, „atvinnu eða
heimili". Þetta þykir mér Ijúft að lesa,
hvernig svo sem mér eða öðrum á
að takast að skilja það.
Sr. Kristján kveður mig hafa verið
of harðleikinn við andstæðinga til
þess að áfellast sig fyrir stóryrði. Hér
fer honum verr en í fyrra dæminu.
Þessi athugasemd bendir til þess, að
sr. Kristján hafi með öllu hlaupið yfir
þau orð, er ég lét falla um þetta efni
í „Svari“ til hans í Kirkjuriti II 1975.
Þar undirstrikaði ég, að engar persónu-
legar árásir var að finna í hinni fyrstu
grein minni. Þær komu fyrst fram af
hálfu þeirra, er að mér réðust í dag-
blöðum og víðar. Þeirri „skeleggu
sveit,“ — eins og sr. Kristján nefnir
þetta fólk, — reyndi ég vissulega að
gjalda rauðan belg fyrir gráan, þegar
ég um það hirti, enda var ávallt ærið
tilefnið. En sjálfur hóf ég þessa deilu
með hörðum orðum um málefni og
ekki um menn.
Þetta bið ég sr. Kristján ígrunda og
lesa að nýju til innganginn að fyrr
nefndu „Svari“. Ef til vill rekur hann
einnig minni til þess, að ég seint og
snemma mæltist undan átökum í dag-
blöðum eða öðrum enn frekari fjöl-
miðlum. Um þetta efni komst ég með-
al annars svo að orði í Morgunblaðinu
19. júní í fyrra:
„Ein af ástæðunum til þess, að ég
var frá upphafi andvígur deilum í dag-
blöðum, var reyndar sú, að ég óttað-
ist ,,málflutning“ af þessu tagi (þ. e-
persónuníð ýmiss konar, — innskot
hér). Það virðist vera eðli átaka í dag-
blöðum, að þau snúast alla jafna upP
í marklausan pataldur hringsviðsins,
og skirrast gladíatorar engin ÞaU
brögð, er verða mega til þess, að and-
stæðingur Þíti í gras.“
Þessa tilvitnun mætti auka öðrum,
sömu merkingar. En það er óþarf*-
114