Kirkjuritið - 01.06.1976, Page 59

Kirkjuritið - 01.06.1976, Page 59
hlýtur a5 koma einhverjum kynlega tyrir sjónir. Er tímabil hefðbundins kristniboðs á enda? hljóta þeir að sPyrja? Fullyrðing um slíkt hlýtur hins vegar að vera byggð á mjög villandi upplýs- 'n9um ellegar hreinni óskhyggju ein- hverra, sem líta kristniboðið hornauga. hiitt er satt, og því er ekki að leyna, að hér er vikið að því máli, sem einna hörðust átök hafa orðið um á fundum °9 þingum Alkirkjuráðsins hin síðari ár. Meira að segja gæti svo farið, að heu átök splundruðu samtökunum. hesendum Kirkjurits ætti raunar að Vera nokkuð kunnugt um þetta, því að Slra Jón Dalbú Hróbjartsson fjallaði Urn það í grein hér í ritinu fyrir nokkru. Lausannesáttmálinn er og með sínum haetti bein heimild um átök þessi. En Þeim, er frekar vildu um þetta fræð- ast, má benda á grein þá eftir Jóhann- es Borgenvik um Alkirkjuráðið og Un9u kirkjurnar, sem birtist í síðasta hefti- Jóhannes Borgenvik er sérfróður Urri Þetta efni. Hið sanna er, að ,,hefðbundið r'stniboð“ hefur að líkindum aldrei staðið með svo miklum blóma sem nú, ahrarnir alrdrei verið svo hvítir til upp- skeru, kristniboðar varla nokkru sinni Verið fleiri né farið víðar um lönd. Og e eru þeir grátlega fáir. .. ^n grátlegt má og heita — og þó er|ítið broslegt, að forysta þeirra sam- . ka- sem kristniboðar og eldheitir a u9amenn um kristniboð, hrundu af atað, skuli nú feimnari við fátt en risfniboð. Kristniboð má það helzt ®kk' heita fyrir nokkurn mun, því að a® er niðrandi fyrir heiðingjana, sem a sjálfsögðu mega heldur ekki heita heiðingjar. Og kristniboð skal það ekki vera, heldurskal nú taka upp „dialog“, samræður við þá, er önnur trúarbrögð hafa, viðurkenna trú þeirra og leitast við að samræma hana einhverju broti kristins dóms með rökum eða brögð- um. Jafn broslegt og grátlegt er og, að forystumenn hinna miklu „einingar- samtaka" skuli nú tala með gleði og stolti um „afrískan kristindóm“ og „sjálfstæðar kirkjur'1, sem rofið hafa „sambandið við hinar vestrænu móð- urkirkjur". Spurning er aftur á móti, hvort þeir sömu menn muni gera sér Ijóst, að þeir eru að kasta steinum í götur kristniboða frá Vesturlöndum, gera þá tortryggilega, leiða yfir þá þrengingar og erfiði, jafnvel ofsóknir og píslarvætti. Margt er nauðsynlegt — ekki eitt Hið eina nauðsynlega er nú ekki leng- ur í móð, og kristar eru margir, og þá er víða að finna. Það er þess vegna eðlilegt, að forysta Alkirkjuráðsins snúi sér að ýmsu öðru nauðsynlegu en að boða trú á Krist. Fyrri grein síra Gunnars endar á svofelldum orðum, og virðast þau endursögn úr ræðu dr. Potters, aðalframkvæmdastjóra Al- kirkjuráðsins: „Hún (kirkjan) er ekki kölluð til að boða eingöngu „trú" í einhverjum óræðum skilningi. Hún er miklu frekar kölluð til að starfa, vinna þau verk, sem húsbóndi hennar, Krist- ur, kallar hana til á hverjum tíma, og þau verk eru einmitt hvarvetna þar sem neyðin, misréttið, kúgunin, hatrið og vonleysið er.“ 137

x

Kirkjuritið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.