Kirkjuritið - 01.12.1976, Side 35

SR. INGÓLFUR ÁSTMARSSON, Mosfelli:
Aldarminning
Séra Sigurbjörn Ú. Gíslason
^in öld er nú liöin frá fæðingu séra
Sigurbjörns Ástvaldar Gíslasonar.
Um 1930 var það fáheyrð frétt, að
reist hefði verið stórhýsi, jafnvel í
höfuðborg vorri. — Einnig hlustuðu
rnenn þá víðsvegar um land á manns-
rödd í útvarpi með lotningarfullri að-
öáun á þeirri tækni, að ræða, sem
f|utt var í Rvík, skyldi hljóma skýrt á
Venu heimili landsins, ef skrúfað var
rá þessu nýja tæki. Menn gáfu sér-
stakan gaum að öllu, sem flutt var í
utvarp.
ágúst 1931 heyrðum vér, sem
satum við útvarp, erindi, sem Sigur-
jörn Á. Gíslason flutti. Það hófst á
Pessum orðum:
»Ef þér væruð komin hingað til mín,
^nyndi ég biðja yður að koma með mér
'nn í Ellihælið í Reykjavík. — Þar var
. emrntun í dag fyrir aldrað fólk og
|.'n' Pess. Var þar allmikið fjölmenni,
ega nokkuð á þriðja þúsund, og
yddu á söng og ræður um fjórar
stur>dir alis.
Aðalræðumenn voru Guðmundur
Finnbogason landsbókavörður, Dr.
Kempf, prestur frá Wittenberg og séra
Oktavíus Þorláksson, kristniboði frá
Japan.
En af því að ýmsir örðugleikar eru
á því, að þér getið komið í kvöld inn í
Ellihælið hér í bæ, þá sný ég mér frá
því í bili.“
Hófst svo erindið um siðferðilegar
skyldur samfélagsins við aldrað fólk,
hjálparstörf því til handa og elliheimili,
greinargott erindi, fræðandi og vekj-
andi, enda var flutningsmaðurinn allra
manna kunnugastur slíku starfi, þar
sem það var til fyrirmyndar erlendis,
— og var langt á undan sinni samtíð
hérlendis í þekkingu og skilningi á
þessu sviði mannúðarmála eins og
mörgum öðrum.
Ef grannt er hlustað á inngangsorð-
in, sem hér voru flutt, má enn greina
þar gleði og sigurhrós. — Þá hafði
merkum áfanga verið náð í þessum
málum: Stórhýsið Grund við Hring-
273