Kirkjuritið - 01.12.1976, Qupperneq 38

lagði megin áherslu á innblástur ritn-
ingarinnar og að láta mótast í trú og
breytni eftir fyrirmynd frumkristinna
safnaða.
Fyrstu kynnum sínum af Heimatrú-
boðinu lýsir hann svo í bréfi til tíma-
rits kirkjunnar, „Verði ljós“.
„Ég hef þegar rekið mig á, að ég
hef að ýmsu leyti haft rangar hug-
myndir um Heimatrúboðið danska. Mig
hefur ekki skort færi á að kynnast því,
síðan ég kom hingað.
Mér er fullkunnugt um, að heimatrú-
boðsstefnan á sér ekki marga vini
meðal landa minna, og er það eðlilegt,
þegar þess er gætt, að „þekking"
flestra þeirra, að því er hana snertir,
er byggð á því, sem dönsk saurblöð
og vantrúarmálgögn hafa um hana
sagt. Heimatrúboðið ber merkið hátt.
gerir miklar kröfur til manna og þekkir
enga ,,vatnsgrautar-miskunnsemi“
gagnvart hálfvelgjunni, vantrúnni og
spillingunni, en slíkt hefur aldrei átt
vinsældum að fagna hér í heimi. —
Auðvitað er stefna þessi ekki gallalaus
fremur en annað hér á jörðu, en þeg-
ar saurblöðin fara að lýsa göllum
hennar, þá er ekki sparað stækkunar-
glerið“.
Síðan lýsir hann hinu þróttmikla
kirkjulífi. Kirkjurnar fullsetnar, altaris-
göngur tíðar og almennar, sunnudaga-
skólar og æskulýðsstarf með blóma.
— Safnaðarheimilin mikið notuð. Al-
menn þátttaka í líknarstörfum, bæði
heima og erlendis, og öflug starfsemi
til styrktar kristniboði.
Auðvitað stakk þetta mjög í stúf við
þá hefðbundnu værð, sem einkenndi
íslenskt safnaðarlíf, sem þekkti lítt til
almennra trúarvakninga.
Þegar sr. Sigurbjörn kom aftur heim,
var það hans heitasta ósk og takmark
hans að vekja af værðinni, gera þá trú
virkari, sem hann vissi að lifir í innstu
fylgsnum ótal sálna, blása í glóð hins
helga neista, glæða hann til að verða
helgur logi.
Hann tók til starfa og predikaði í
ræðu og riti, ferðaðist um landið og
hélt fyrirlestra og samkomur. Auðvitað
boðaði hann trúna eina til hjálpræðis.
En hann hefur ekki gleymt því, að trúin
er dauð án verkanna. — Trúin eina er
jafnframt Samverjinn, sem kemst við
og líknar.
Á fyrstu árum Sr. Sigurbjörns í
starfi hér heima voru bæði nýguðfræð-
in og spíritisminn að nema hér land.
Nýguðfræðin með sín vísindalegu sjón-
armið, sem ýmsir trúðu þá jafnt ákaft
á eins og aðrir trúðu bókstaflega á
Biblíuna. Og spíritisminn kom með
sína miðilsfundi og borðdans eða ó-
sjálfráða skrift, og sumum þótti þe'r
fundir jafnvel taka fram safnaðar helgi'
stundum í kirkju.
Hér lýstur því saman ólíkum straum-
um í trúarlífi þjóðarinnar, og engin
furða þó að átök yrðu, sem umróti
ollu, margt talað og ritað og hart deilt
á þeim tímum. Enginn kostur er að
rekja þau mál.
Á þessum árum stofnaði Sr. Sigur-
björn ásamt nokkrum öðrum áhuga-
mönnum hlutafélag til útgáfustarfsenú
og hóf það félag árið 1906 útgáfu
blaðsins Bjarma, sem kom út hálfs-
mánaðarlega. Ritstjóri þess var Bjarm
Jónsson, en Sr. Sigurbjörn ritaði einn-
ig greinar í blaðið.
Útgáfan bar sig ekki fjárhagslegm
og á 10. ári Bjarma var sýnt, að Þar
276