Kirkjuritið - 01.12.1976, Qupperneq 44

In memoriam
Prðfessor
ióhann Hannesson
f. 17.11.1910 — d. 21.9.1976
Þegar blaðað er í heimildum um ævi-
þráð athafnasamra manna, er víða
fóru og mörgu fengu áorkað, setur
lesandann tíðum hljóðan. Þetta verð-
ur ekki hvað sízt, þegar svo stendur á,
að hinn síðar nefndi sjálfur kynntist
afburðamanninum á einhverju skeiði
ævi hans og varðveitir minningu þeirra
stunda. Eigin kynni verða alla jafna
ofar í huga en ritaðar heimildir. En
þegar þau kynni taka einungis til af-
markaðs hluta ferils og starfsvett-
vangs, verður undrunin þeim mun
meiri sem lengur er setið yfir skráðum
frásögnum: Svo miklu fékk hann þá
áorkað, áður en félagsskapur tókst
okkar á meðal, já löngu áður en ég
hafði hugmynd um, að hann væri til.
Svo gjörsamlega framandi og fágæt
voru viðfangsefni hans eitt sinn. Hvern-
282
ig maður mun hann hafa verið þá,
hann sem varð á vegi mínum síðar o9
lét mér í té efnivið í mynd, er ekki
máist, þótt áfram líði árin?
Eitthvað á þessa leið hygg ég, a^
mörgum þeim muni hugsað verða, sem
stunduðu guðfræðinám við Háskóla ís'
lands á sjöunda tugi aldarinnar, e(
þeir minnast Jóhanns Hannessonar-
Okkur var hann og verður fyrst o9
síðast „prófessor Jóhann“, og rne
þeim orðum tveimur er mikið sag4
hverjum þeim, er lifði þennan manrj
og þessi ár. Auðvitað höfðum við el
meira eða minna óljósa hugmynd um
fyrri feril Jóhanns Hannessonar. sa
þráður var honum samslunginn og *
takteinum og hraðbergi seint °9
snemma: Víðförull veraldarmaður, U°
lærður og margreyndur, engu líkara en