Kirkjuritið - 01.09.1977, Qupperneq 27

k0rT1.~ a’ °9 í London. Það er hvergi
don' *SV° 1 kirkjul®9a kreðsa í Lon-
vitag aM j3085' saga sé ekki þar. Auð-
e|ns ' ún hafði aldrei upplifað annað
hún gSsi frú’ °9 Þess vegna hlaut
drátt3 . se9ja frá því. Þetta var einn
hér aUfnnn ' Þeirri mynd, sem hún fékk
'slenzku kirkjunni.
'Iífi llf“ á Eyrarbakka
mjög ^yrarbakka var einnig haldinn
viS fru*™ íunúur 1941- Þar höfðum
^ir,arssnrnælendur tv0, sira Sigurbjörn
Mig ra3011. 09 sira Sigurð Einarsson.
t>á hé,;nn!r' aS efni® væri ..eilíft líf.“
eitt af .'9Urbj°rn. núverandi biskup,
bað átt'SlnUrn 9læsile9u erindum. En
a eftir'|S^r ekki mii<inn aiclur. Því að
^eð eri<0rn S'ra ®i9ur®ur Einarsson
á, ag fv'n '’ sem kom svo miklu róti
^iginleqaV^'^01'5 9leymdist alveg. Og
r?eðu d .0rn hvoru9t erindið til um-
eftir að aL.9mn eftir' Þau voru haldin,
i erind'°mÍr5 Var fra messum-
vi® bá n ' S'nu 9erði síra Sigurður upp
'ð, nýq,0^38^'’ sem hann hafði num-
spiritism 09 ^0 serstaklega
staklegaaf ^piritisrnann tók hann sér-
ttai-gg öskyr'r 09 si<ar hann upp, sagði
le9 hluti aplega skarplega, guðfræði-
Stór°rðUr \ -h Sérstakie9a var hann
Nq, þe{' ádeiium á spíritismann.
^averand' aK.Var svo magnað erindi, að
því |ok 'skuP, Sigurgeir, stóð upp
haHað a nU Þótti hafa verið
fessor. Hmerkismanninn, Harald pró-
Uriarrceðu :n ^vi háltgerða ávít-
S'ra Arni <5^ ^essu' í sama streng tók
^'®an tö,uð'9UrðSSOn’ frikirkjuPrestur.
u hinir og aðrir, og margir
Sr. Sigurður í Hoiti.
vildu tala, en þá var orðið svo áliðið
kvölds, að ákveðið var að fresta um-
ræðum til morguns. Slikt var reyndar
venja, þegar þessi kvölderindi voru
haldin. En það var svo mikill æsingur
í mönnum, að enginn gat farið að sofa.
Ég var á gangi úti um miðnættið
og rakst þá á síra Bjarna og hina og
aðra, sem voru á ferð. Menn gengu
gjarnast tveir og tveir saman. En síra
Bjarni þreif í handlegginn á mér og
sagði: ,,Nú er ég ekki aðeins reiður.
Mig langar til að slást.“
Og þar sem fleiri en einn voru sam-
an í herbergi þessa nótt, var víst lítið
sofið.
Daginn eftir kom fram tillaga, sem
bar það eiginlega í sér, að mál væri
komið til að skipta um stjórn. Hún
var eitt svarið við þessu erindi. En þá
kom í Ijós, að ekki var hægt að fara
svo að, sem tillagan gerði ráð fyrir.
Lögin heimiluðu ekki þannig aðgerðir.
Við það hurfu nokkrir af fundarmönn-
unum burtu, — þeir, sem sárastir voru.
En nokkrar umræður urðu um dog-
matík og slíkt, og undir öruggri hand-
185