Kirkjuritið - 01.09.1977, Qupperneq 51

RÓSA B. BLÖNDALS:
Hin cjuðleya sóun
Þetta erindi er gjört til minningar um strjálbýlis-
Presta íslands og dæmi tekið af séra Sigurði
Norland í Hindisvík.
Flutt í kvöldfagnaði að Eiðum, þegar þar stóð
Prestastefna 1977.
Han
nes.n Var f®ddur í Hindisvík á Vatns-
Pree' J331111 rnars árið 1885. —
óðurV Sr ^'9ur^ar sagði: Hann vildi
dó norður rétt áður en hann
verjg ^ann dó í Reykjavík. Það hefði
að (j meira í samræmi við líf hans allt
eyja heima í Hindisvík.
^®rna út við hafið yzta,
er a fornum stöðvum lista
r Pó alltaf gott að gista
1 Qamla Húnaþing,
SeHannann Sjá'fUr'
sókna k,Var jar®a^ur a® sinni gömlu
197-j Ti°rn á Vatnsnesi 5. júní
Vfir h ° narbörn og gamlir vinir sungu
ReknUm' Maske vorfuglarnir líka.
himni pnurn Var kastað undir berum
9röf hg resturinn fiutti Guðs orð yfir
ns’ eins og var kristinn siður
á íslandi síðan árið 1000, þangað til
jarðarfararstjórar í Reykjavík breyttu
því hjá vorri páfalausu kirkju.
Þegar ekið er út Vatnsnes, „þá er
sú strönd heldur þegjandaleg". Ef
þoka grúfir yfir, er leiðin löng. —
„Ströndin strjála og auða“. Miklar
hvítar sjóhættuvörður eru meðfram
ströndinni.
Þegar beygt er fyrir nesið til aust-
urs, þá fríkkar landslagið með kletta-
kömbum upp frá sjó.
í Hindisvík skiptir landslagið allt í
einu um svip. Fríðasta jörð á nesinu
skín við sólu. Fagurt land og kostaríkt.
Þegar ég sagði þetta við Jóhannes,
bróður sr. Sigurðar, þá svaraði Jóhann-
es: „Það er mikið efnismagn af grjóti
í Hindisvík."
Þetta er alveg satt.
Mikil valllendisflöt, rennislétt frá
209