Kirkjuritið - 01.09.1977, Qupperneq 68

frá henni hvikað. Til þess má svo rekja
allt hið ágæta í dagfari hans og störf-
um, er gerir hann svo minnisstæðan
og ógleymanlegan þeim, er bezt
þekktu hann. Síra Jakobi þarf ég ekki
að lýsa fyrir þeim, en vegna annarra,
er minna þekkja til, skal hér aðeins
sagt, að hann mátti eigi vamm sitt vita,
var prúður og háttvís í allri framkomu,
skyldurækinn í sérhverju starfi, hjálp-
fús og hreinlyndur, drenglyndur og
trygglyndur.
Hann hafði frábærlega mikla og
fagra söngrödd og lék einnig ágætlega
á hljóðfæri.
Þegar kynni okkar hófust við byrj-
un prestsstarfs míns á Skeggjastöðum
var ég nær 26 ára, en hann 53 ára.
Þrátt fyrir þennan aldursmun tókust
fljótt með okkur náin og góð kynni,
sem síðan héldust. Naut ég oft gest-
risni heimilis hans og margra hollra
leiðbeininga, sem veittar voru af ein-
lægni og hjartahlýju. Prestsstörf öll
vann hann með alúð og lotningu sem
helgri þjónustu hæfir, svo að það sem
annað mætti allt verða Guði til dýrðar,
og átti þar við um síra Jakob í því sem
öðru, að í engu gaf hann ásteytingar-
efni, ekki til þess að ágæta sjálfan
sig, heldur til þess, að ekki yrði þjón-
ustan fyrir lasti.
Vegna prófastsstarfa sinna hafði
hann margvísleg samskipti við mig
og söfnuð minn. Meðal annars æfði
hann þar kirkjusöng. í öllu starfi sínu
hjá söfnuði mínum ávann hann sér
því meiri virðingu og vinsældir sem
kynni urðu meiri, og ætla ég, að svo
hafi alls staðar farið í hans langa og
farsæla prófastsstarfi. Kynntist ég því
starfi hans, bæði á fundum og ferða-
lögum og síðar af ernbættisbókum-
Leyfi ég mér að fullyrða, að engínn
hans eftirmanna hefir rækt prófasts'
starfið svo vel sem hann, er þó ekk1
með þessari umsögn á nokkurn hát*
lastað starf okkar briggja, er eftir hann
höfum gegnt þessu starfi.
Ég á margar minningar um fundi>
sem hann stýrði, bæði héraðsfundi o9
prestafélagsfundi. Oft voru skoðan|r
skiptar og deilt um málefni, einkum a
fundum presta, en með festu og 9°®’
girni tókst þeim próföstum, síra Jakoh'
á Hofi og síra Haraldi á Kolfreyjust3
að móta svo þessa prestafundi, að Paf
ríkti eining og bróðurhugur, og e<
menn sameinuðust fyrst um það, s®111
þeir áttu sameiginlegt, urðu ágtein
ingsefni minni en ella. Svo sterk vorLl
þessi áhrif, að lengi mun þeirra g^ta'
Fyrir þetta og allt það annað, se^
ég hefi lítið eitt að vikið um þjónust
síra Jakobs í farsælu prests- og Pf0
fastsstarfi færi ég honum af heilh
hug mínar þakkir og kirkjunnar. {
Hér er vissulega margs að minne
og margt að þakka. Söfnuður Ho
prestakalls í Hofs- og Vopnafjar®a
sóknum kveður hér þann prest, se^
helgaði honum allt sitt ævistarf
þjónaði hér 42 ár. Hann stóð við ^
yðar á stundum gleði og sorger ^
studdi í hverri raun. Hann leiðbe'n
og fræddi og beindi för yðar á bfa° 5
Ijóssins, sannleikans og kærleik3
með trúar og bænarorði og f°9r.j
söng, en ekki sízt með fögru eftird33^
Hann var hinn trúi og góði hirðir, ~’ ^
rækti vel sitt köllunarstarf. Hann Pf’
og bætti sitt umhverfi allt, eigi
í andlegum skilningi heldur og Þen 0g
stað, bæði að húsum og rsekton
226
J