Leiftur - 01.01.1915, Side 42

40
L E I F T U R
grímssyni á Grimsstöðum frá því, og Sofl’íii systur hans,
sem nú er kona mín.
Þann 8. sept. næst á eftir veiktist systir mín, Jóna
Elisabet Guðnadóttir, i taugaveiki, og dó úr henni 12.
okt. 1909. Gat eg ekki fylgt henni til grafar, því að eg
lá þá veikur.
Hún var heitmey Indriða Indriðasonar.
Söngur ;í gamlaársdag 1912.
Sögn Guörúnar Ijósmóöur Noröfjörö í Lækjarbug í Hraunhreppi
3
Síðari liluta gamlaársdags 1912 gekk Guðrún Jóns-
dóttir á Brúarhrauni út, og heyrði þá söng. Þólti henni
röddin afbrigða fögur og þýð. Eigi gat hún gert sér
glögga grein fyrir því, hvort það var kvenrödd eða
karlmanns. Ekki heyrði hún orðaskil og eigi þekti hún
lagið. Gekk hún eítir þetta tvívegis inn og svo út aftur.
ÖIl skiflin heyrði hún sönginn þegar hún var úti, en
eigi þegar hún var inni. í þriðja sinn fór hún út, og
þá heyrði hún hann ekld. í fyrsta og jafnvel annað
skiftið brá henni ekki. En þegar hún heyrði sönginn
i þriðja sinni, setti að henni mikinn kvíða og ónota-
hræðslu. Hélt hún að þetta myndi boða eitlhvað geig-
vænlegt fyrir sig, því að eðlilegur söngur gat j)etta alls
eigi verið.
Áður um daginn druknaði dótlir hennar, Guðriður
Hallbjörnsdóltir, í Fáskrúðsá Csbr. Dulrúnir: »Iíross-
markið og ljósið« bls. 142). En ekki frétti Guðrún lát
hennar fyrr en 2. jan. næst á eftir.
Sögu þessa sagði Guðrún á Brúarhrauni mér sjálf.