Nýjar kvöldvökur - 01.10.1934, Qupperneq 11

ÁSGEIR ungi
153
þennan bjai’ta hlátur, sem enginn gat
staðizt.---------
— Dagarnir liðu og urðu að vikum.
Og vikurnar urðu að mánuðum. Sólbjart-
ir dagar og sumarhlýjar nætur. En
skuggi ófriðarins varð lengri og svart-
ari með degi hverjum. Norðursjórinn
varð að einni heljargröf endanna á milli.
Ásgeir ungi varð fljótt leiður á New-
castle-ferðunum. Hann þráði sífelldar til-
breytingar, en þessar ferðir voru það
sama upp aftur og aftur. Viku eftir
viku. Nú kunni hann bæði Björgvin og
Newcastle utanbókar. En heimurinn var
miklu stærri! Hann varð að sjá og reyna
miklu fleira! — Björn Bergss þraut-
reyndi að telja um fyrir honum og fá
hann til að setjast að í landi. En það
stoðaði ekkert.
Eftir þriggja mánaða Englandsferðir
var Ásgeir ungi orðinn þjónn á 3000
smálesta flutningaskipi frá Stafangri. Og
mi kom hann út í lífið og dauðann í
fullri alvöru. Dauðinn var daglegur gest-
Ur, hvar sem litið var. ógnir og skelfing-
ar urðu hversdagslegar. Aðeins dálitlar
torfærúr á braut lífsins. Lífið og dauð-
inn héldust í hendur á þeim árum. Og
bæði stefndu í sömu áttina. — En himin-
inn var alltaf »heiður og blár« yfir höfði
Ásgeirs unga. Bros hans sópaði öllum
skýjum á brott.
Einn morgun snemma stóð hann alls-
iaus á skrifstofu »Dagblaðsins«. Skipinu
hafði verið sökkt í Norðursjónum nótt-
Jna áður. Mannbjörg hafði orðið með
naumindum. Ásgeir var nýháttaður og
hjargaðist í nærfötunum einum. Hann
brosti: —
»V!ð fáum fullar skaðabætur úr styrj-
aldarti-yggingunni. Ég fæ 500 krónur og
alfatnað auk kaupsins!« — Hættuna
ftefndi hann ekki með einu orði! — Svo
gekk hann raulandi út í morgunsólina
0g borgina.----------
Björn Bergss sat lengi hugsi og gleymdi
að fara heim. Gleymdi svefni og þreytu.
Inn í huga hans smaug vitundin um
gamla útlendinginn, sem hvarf fyrir
borð af íslenzkum togara úti í hafi. Og
Björn heyrði orðin, sem hann sagði við
Ásgeir í draumi nóttina eftir:
»Ég varð þá á undan þér, Ásgeir, —
drengurinn minn!«
Á andan þér!
Birni Bergs varð einkennilega þungt
um hjarta.
III.
Norðursjórinn var allur eins og bráðið
gull sunnan frá Goodwin Sands og norð-
ur að Hjaltlandi. Einn sólfágaður spegill,
1200 km. langur og liðlega 700 km.
breiður frá St. Abb’s Head og austur að
Hanstholm. Hingað og þangað á þessum
risaspegli sáust skipin eins og stórar og
smáar flugur, sumar lifandi, aðrar dauð-
ar. En smám saman hvarf þetta allt inn
í sólblámann, er breiddi glitmóðu yfir
allan sjóinn.
Hver skyldi geta trúað því í dag, að
þessi töfraspegill hefði undanfarna mán-
uði verið einn hversjóðandi vítisgeimur,
er gleypt hafði hundruð skipa og þús-
undir sjómanna! Undir þessum blikandi
fleti lágu kafbátarnir þýzku á verði,
smugu tundurduflabeltin eins og kvíaær
gaddavírsgirðingu og leyndu sér í The
Pits, þar sem sjórinn var grunnur. Sjáv-
arbotninn var þakinn sokknum skips-
flökum. Sumstaðar stóðu möstur og
og reykháfar upp úr sjónum á fjöru.
Ásgeir ungi horfði hugfanginn út yfir
hafið. Hvílíkur dagur! »Langfonn« var
nú kominn í landssýn af Hjaltlandi,
fyrsta landið sem hann hafði augum lit-
ið, er hann kom að heiman fyrir liðugu
misseri.
»Langfonn« hafði komið sunnan allan
20