Nýjar kvöldvökur - 01.07.1943, Síða 5

NÝJAR KVÖLDVÖKUR • JÚLÍ—SEPT. 1943 • XXXVI. ÁR, 7.-9. HEFTI.
Elias Kræmmer:
Vitastígurinn.
HELGI VALTÝSSON þýddi
(Framhald).
IV.
Það var í iyrsta sinni, sem Adam steig
fæti inn fyrir dyr hinnar miklu forstofu á
Bjarkarsetri. Alvarleg stofuþerna með livíta
línhúfu á höfði rétti honum lítinn silfur-
bakka og ætlaði að taka við nafnspjaldi
Iians. Adam vissi vel, að hann átti engin
nafnspjöld. I Straumey vóru það aðeins
mávarnir, sem skiluðu „nafnspjöldum“ sín-
um! Nú voru mörg ár liðin, síðan hann
hafði lagt þann óþarfa niður. En þar sem
hann \ ildi ógjarnan lækka í áliti hjá þern-
unni með silfurbakkahn, tók hann upp
vasabók sína og leitaði í henni gaumgæfi-
lega, en fann þar aðeins kvittunina frá Ivar-
sen kaupmanni. Hann sagði því á sinn hlýja
og vingjarnlega hátt: „Gerið svo vel að
segja frúnni, að það sé vitavörðurinn í
Straumey." Stúlkan leit forviða á.hann, en
brosti síðan af skilningi, og Adam brosti
góðlátlega á móti. Síðan fór stúlkan inn
aftur. Hefði það verið á hans yngri árum,
mundi hann sennilega hafa tekið undir
hökuna á henni.
„Maður verður þess smám saman var, að
árin líða,“ lmgsaði Adam, rneðan hann sat
einn saman í forstofunni á Bjar.karsetri og
beið í „sjc> langa og sjö breiða“ eftir ,,af-
hraki hans háæruverðugheita.“
Hann litaðist um á meðan. Allt hér inni
virtist vera í samræmi við risavöxt eigand-
ans: stórt og traustlegt. Stigaþrepin upp í
aðra hæð voru breið og geysimikil, með
rauðum dregli og látúnsstöngum. Á veggj-
unum héngu gömul málverk og skuggaleg,
og uppi yfir stiganum ýmisleg merki um
veiðiafrek Sylvesters: Bjarna- og elg-höfuð
úttroðin, alls konar vopn o. s. frv. Go.ttlieb
hafði skýrt honum frá, að þegar mágkona
hans var nýgift og komin til Bjarkaseturs,
hefði hún þegar tekið sér fyrir hendur að
•umbylta öllu í húsinu til að setja á það
„herragarðsblæ.“ Hún kvaðst ekki ætla sér
að búa á bóndabæ. — í æsku hafði hún oft
verið gestur á dönskum herragörðum, og
þeir urðu síðan fyrirmynd hennar á alla
vegu. Miðdegisverður var daglega fram-
reiddur stundvíslega klukkan sex síðdegis.
I borðstofunni stóðu tveir armstólar við
ferhyrnt borðið, sem ætíð var skreytt silfri
og blómurn og kristalli eins og til veizlu.
Hún hafði krafizt þess afdráttarlaust, og
komið því í framkvæmd, að haft skyldi
fataskipti til miðdegisverðar. Hversdagslega
gekk hún sjálf í perlugráum silkikjól, sem
virtist vera úr hreinasta hýjalíni. Þegar
13