Nýjar kvöldvökur - 01.01.1944, Blaðsíða 59

Nýjar kvöldvökur - 01.01.1944, Blaðsíða 59
N. Kv. VITASTÍGURINN 45 „Við skulum ganga ofan að naustinu, Stolz.“ Þeir gengu ofan að sjónum, og Roosevelt og „Sancho" fóru með þeim. Þessir tveir voru þegar orðnir vinir. Roosevelt fleygði smásteinum í sjóinn og vildi láta ,,Sancho“ synda, en það vildi hann ekki. Hann hafði fengið nóg af sundinu í nótt. Björgunarbelti var á reki rétt uppi við flæðarmálið. Adam tók krókstjaka og dró það á land. Það var merkt „E/S. Sancho frá Litlasandi". Hann hengdi það inn í naust- ið. Rétt á eftir tók hundurinn að ýlfra dá- lítið utar í fjörunni-rak upp löng, vein- andi hljóð. Roosevelt kom hlaupandi: „Pabbi, pabbi, það liggur maður úti hjá Hellum, hann hefir svart skegg.“ Þeir hlupu þangað, sem hundurinn stóð í þara- brúkinu yzt í flæðarmáli. Þar lá lík af sjó- tnanni. Það lyftist öðru hvoru af ólgunni við fjöruborðið. Augun voru lokuð. Hann svaf fast. Sjóhatturinn guli var hnýttur undir hökuna og sást aðeins í fölt, svart- skeggjað andlitið. Hundurinn beit í frakkakragann og reyndi að draga manninn á land, en vann ækkert á. Hann lagðist þá niður í þarabrúk- Jnu hjá líkinu og sleikti andlit þess. Þá fór Roosevelt að gráta. Honum hafði eigi skil- Jst, hvað um var að vera, fvrr en nú. Adam °ð út í og bar líkið í land. Kröger hjálpaði honum til að leggja það inn í naustið. Þetta var maður á þrítugsaldri, sennilega skip- stjórinn. Gildur gullhringur blikaði á hægri hendi hans. ..Sancho“ lagðist við höfuð hins látna og varð eigi hnikað þaðan. Þeir vildu ekki veka hann burt og létu hann því fá að hggja í friði. Hinn látni hafði verið hús- bóndi hans í gær, og hundurinn gat því ækki annað skilið, en að það hlyti hann einnig að vera í dag. Kröger stóð og horfði á þessa tvo vini og sagði síðan við Adam: „Sancho Panza og riddarinn aumi og hryggilegi!"1) Hann tók í hönd hins látna. „Mér virðist þetta ekki vera neitt aum- legt né hryggilegt,“ sagði Adam. „Dauðinn er því nær ætíð hryggilegur." „Nei,“ sagði Adam, „lítið þér á hann, sem hérna liggur, hann brosir. Síðasta hugsun hans hefir sennilega verið konan hans og bömin heima, og þeim sendi hann sitt síð- asta bros.“ „Þér hafið rétt að mæla, þér hafið ætíð rétt, undarlegi maður. Það er lífið, sem er hryggilegt, dauðinn oftast nær ekki.“ „Það eru vor eigin sjálfskaparvíti," sagði Adam rólega. „Ef til vill. Þér hafið sennilega rétt í því líka. Nú minnist ég þess, að þegar faðir minn andaðist, þá brosti hann. Ég var þá sextán ára gamall. Ég var svo hrærður af þessu, að tilfinningar mínar brutust fram í kvæði, því eina, sem ég hefi ort á ævinni: Faðir! Hvað skyldi bros þitt boða, er brátt þú hneigst í dauðans fang? Kannske þú sjáir sólarroða sígylla Paradísar-vang.“ Þeir stóðu þögulir um hríð, svo sagði Adam alvarlega: „Ég hefi aldrei fyrr heyrt yður tala á þennan hátt, læknir." „Ég er ef til vill í hreinna lofti hérna efra,“ svaraði hann hljóðlátlega. Þegar Kröger læknir fór heim til sín um morguninn, virtist honum hann vera orð- inn annar maður. Það var eitthvað innan- brjósts, sem hafði valdið honum kvöl og sársauka, en hafði nú losnað. Lífið var þó ef til vill ekki eins hryggilegt, og hann hafði talið, þegar öllu var á botninn hvolft? „Sjálfskaparvíti, sjálfskaparvíti." Þessi vitavörður var sannarlega merkilegur mað- ur. (Framhald). J)Sbr. skáldsöguna: Don Quijote eftir spænska skáldið Cervantes Saavedra (1547—1616). ÞýO.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.