Nýjar kvöldvökur - 01.01.1944, Blaðsíða 53

Nýjar kvöldvökur - 01.01.1944, Blaðsíða 53
'N. Kv. VITASTÍGURINN 39 „Því miður eigum við það ekki til — hér hafa aldrei fyrr verið veikindi á heimilinu." Svipur hennar var þrunginn af sorg og ör- væntingu. „Ég á vatnshelt léreft heima, Tínus veit, hvar það er. Haldið þér, að þér getið staul- ast ofan Vitastíginn í þessu veðri, Stolz? Þá gætuð þér sótt það. Skeð gæti, að stöð- ugur hiti drægi úr kvölunum í bakinu litla.“ „Ég skal fara undir eins,“ sagði Adam og fór að færa sig í frakkann. En Fía var skjótari í snúningum: „Nei, nei, ég er kunnugri veginum, og ég get verið komin aftur að hálfri stundu liðinni! Það verður vonandi í tæka tíð, læknir?" Adam hljóp til hennar og ætlaði að stöðva hana. ,,Þú færð ekki að fara, Fía. Ég banna þér það! Heyrirðu það! Hann greip í gráa sjal- ið, sem hún hafði vafið um höfuð sér. Hún sleit sig af honum og þaut út. Hann stóð eftir aleinn og vandræðalegur með sjalið í hendinni. Hann rétt aðeins grillti í Fíu langt niðri á Vitastígnum, berhöfðaða og hlífðarlausa, en hún hvarf brátt. í myrkrið °g hrakviðrið. „Móðurást," sagði Kröger. „Hún myndi fórna sér svona fyrir hvern sem er,“ sagði Adam. „Hún hefir oft farið ofan í bæ seint á kvöldin, þegar hún hefir h"étt, að einhver kunnugur væri veikur. Fía er svona gerð. Hún er stundum dálítið hvassyrt, en hjartalag hennar er óskeikult." „Drottinn hefir skapað margvíslegar út- gáfur manna," sagði Kröger. „Hann hugsar líklega sitt með því. En nú verð ég víst að bregða mér upp í tuminn og líta eftir Ijósinu." Hann nam staðar í dyr- ttnum og tautaði: „Hlífðarfatalaus í öðru æins veðri! Ég skil ekkert í henni Fíu að hugsa ekki út í þetta!“ „Hún hugsar ekki,“ sagði Kröger og fór inn aftur til Benediktu. Hann staðnæmdist við rúmið og virti fyrir sér dráttfast barns- andlitið. „Kynborningur“, hugsaði hann. Hinar sterku og drátthreinu augnabrúnir og arnarnefið litla hlutu að vera erfðir frá Adarn Weidermann Stolz, admírál. Hann þekkti aftur drættina frá myndinni inni í stofunni. Benedikta var ofurlítið rólegri rétt í svipinn, og hann hélt, að hún svæfi, en hitinn var svo mikill, að hann varð áhyggjufullur á svip og hristi höfuðið. Skömmu síðar kom Fía aftur. Hún hafði verið nákvæmlega hálfa klukkustund. „Hérna er það, læknir!" Hún rétti hon- um böggul, en var svo þreytt og móð, að hún hneig niður í annan hægindastólinn. Hún dró andann ótt og títt, og hjartsláttur hennar var heyranlegur í kyrrðinni. „Lifir hún ennþá, læknir?“ spurði hún með ákafa. „Já, víst lifir hún. Verið þér nú skynsöm, frú Stolz! Munið eftir, að þér eigið bæði mann og börn, þér megið því ekki sprengja sjálfa yður.“ Hún horfði á hann, og augnaráð hennar var fast og sterkt: „Við mæður hugsum ekki um okkur sjálfar. Fari með okkur, sem verkast vill.“ Kröger sagði, að nú skyldi hún fara inn og hvíla sig.. Fía kont eigi með neinar mót- bárur; henni skildist, að gagnvart Kröger lækni tjáði ekki annað en blind hlýðni. Að vísu brá fyrir löngun til andmæla, en liún þagði. Hér var um líf Benediktu að ræða. Læknirinn var inni hjá sjúklingnum og bjó um hitabakstrana .Þeir virtust draga úr þjáningunum, því að henni varð öllu létt- ara um andardráttinn. Hann gaf nákvæm- an gaum að hverri hreyfingu hennar, þar sem hann sat við litla rúmið og laut fram yfir hana. Skömmu síðar kom Adam ofan úr turninum. „Hvernig líður, læknir?" hvíslaði hann. „Von er, meðan varir líf, Stolz.“ Þeir sátu þögulir og hljóðir sinn hvorum megin við rúmið og störðu á sjúklinginn. Á veggnum
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.