Nýjar kvöldvökur - 01.10.1951, Qupperneq 14

128
ENDURMINNINGAR KRISTJÁNS S. SIGURÐSSONAR
N. Kv.
stæðii' og bjaiga okkur sjálfir, án hjálpar
annarra. Mátti hann aldrei sjá það, að tveir
hjálpuðu hvor öðrum, t. d. við að þilja neð-
an á lóftbita, setja upp loftsyllur eða því
um líkt. Bæði einhver um hjálp við sfíkt,
spurði hann ætíð: „Hvernig ætli þú færir
að, ef þú værir einn að byggja hús úti í
sveit, þar sem þú gætir enga hjálp fengið?
Ætli það sé ekki betra fyrir Jrig að læra
strax að bjarga þér sjálfur?
Einstaka sinnum tók Snorri smiði til
hjálpar, þegar mikið var að gera. En þá var
ekki um marga smiði að ræða hér í bæn-
um. Helzt var Jrað Frímann Jakobsson, sem
vann hjá honum við og við. Hafði Frímann
lært hjá Snorra, og var nú laus. Voru oft-
ast 2—3 íbúðarhús í smíðum í einu, auk
aðgerða og breytinga á gömlurn húsum.
Fyrsta veturinn, sem ég var hjá Snorra,
var hann béðinn að smíða brú á Hörgá
hjá. Staðartungu. Sendi hann mig þá suður
að Þverá í Staðarbyggð til að skoða brúna
á Þveránni og draga upp rnynd af henni,
því að hann vantaði eitthvað til að fara
eftir. Varð ég að gera Jretta, þótt ekkert
kynni ég í teikningu. Fór ég snemma dags
fram eftir, gangandi í góðu veðri, en Jró
var talsvert frost. Þar mældi ég hverja spýtu
í brúnni og hverja járnspöng, gerði frí-
handar-uppdrátt af brúnni og skrifaði við
öll mál. Vann ég að þessu allan daginn,
krókloppinn og kaldur. Með Jretta kom ég
lieim um kvöldið. Fékk ég mér síðan nýja
pappírsörk og settist við að teikna allt, eft-
ir réttum hlutföllum. Sat ég við þetta fram
á nótt, og afhenti síðan Snorra teikning-
una morguninn eftir. Var Snorri vel ánægð-
ur með teikninguna og hrósaði hann mér
fyrir verkið, og var þó eigi vani hans að
láta uppi við mig, hvort hann væri ánægð-
ur með verk mín eða ekki. En ég var tölu-
vert upp með mér af því að hafa verið trúað
fyrir svo vandasömu verki, og fá síðan hrós
íyrir, og þóttist ég nú vera orðinn maður
með mönnum.
Snorri reiknar síðan út, livað brúin muni
kosta, og gerir síðan tilboð í að byggja hana
fyrir 1100 krónur, fullgerða og málaða. Var
tilboðinu tekið, og átti nú að byggja brúna
næsta sumar.
Nú varð það mitt hlutskipti að höggva
saman brúargrindina. Átti að gera það
heima, og mátti það ekki taka mjög langan
tíma, því að efnið varð að flytja á sleðum,
áður en snjóa leysti. Ég var Jrví Jregar lát-
inn hefja brúarsmíðið. Ekki var rúm heima
til Jressara smíða, og varð ég því að vinna
að Jressu í malarkambinum fyrir neðan
Gránufélagshúsin. Þetta var á þorranum,
er ég byrjaði á verkinu. En svo illa tókst
til með tíðarfarið á meðan ég vann að
þessu, að flesta daga var norðan stórhríð
með 16 stiga frosti. Var Snorri algerlega
miskunnarlaus með að láta vinna úti,
hvernig sem viðraði. Enda varð ég að vinna
látlaust, þar til smíðinni var lokið. Aldrei
fékk ég neina hjálp við Joetta, nerna þá
eina, að stundum kom Snorri sjálfur, mældi
eitthvað lítilsháttar og rissaði nokkur blý-
antsstrik. Tók hann síðan að berja sér og
sagði: „Andskotans kuldi er þetta!“ Hljóp
hann síðan heim aftur. Að þessu vann ég
hálfan mánuð á hverjum degi, myrkranna
milli. Þetta var erfitt verk. Brúin var 24
álnir á milli stöpla, og öll úr 8x8“ trjám,
og undirtré öll lásuð saman tvöföld. Á
henni voru sperrur og kálfar, og ótal skrúf-
boltar og járnstengur.
Þetta var fyrsta verkið, sem ég vann eftir
teikningu, þótt ófullkomin væri. En sök-
um þess, að ég hafði gert hana sjálfur, lá
þetta allt opið fyrir mér. Enda varð ég að
halda vel áfram til að halda á mér hita.
Strax og smíðinu var lokið, var farið að
flytja brúarviðina vestur. Það gerðu bænd-
ur úr Hörgárdal. Nú var tíð tekin að batna,
en nógur var snjórinn, svo að fljótt gekk
og vel með flutninginn.
Þegar voraði, sendi Snorri rnenn vestur
til að byggja stöpla undir brúna. Og í júní
1