Sjómannadagsblaðið - 03.06.1962, Síða 25

atriði, en þar var ærið verk á svo
skömmum tíma, en þar sem stjórnin
sjálf hafði átt hugmyndina að flest-
um atriðum dagskrárinnar, varð hún
að sýna að hún gæti komið þeim í
framkvæmd.
Fjórði fundur fulltrúaráðsins var
haldinn miðvikudaginn 1. júní. Þá
var sagt frá því, að björgunarbát-
arnir af strandferðaskipinu Esju
(gömlu Esju), hefðu verið fengnir til
kappróðranna og æfingar á þeim
væru byrjaðir. Þá var tilkynnt að
Félag íslenzkra botnvörpuskipaeig-
enda ætlaði að gefa samtökunum
forkunnar fagran bikar, sem útgerð-
armenn í Hull hefðu gefið þeim á
Alþingishátíðinni 1930, og fluttur
hefði verið hingað með bryndrekan-
um Rodney, sem flutti brezku gest-
ina á hátíðina, og ætti bikarinn að
vera verðlaunagripur handa íslenzk-
um sjómönnum til keppni í einhverri
íþrótt.
Kjartan Thors form. Félags ís-
lenzkra botnvörpuskipaeigenda, sem
tilkynnti þessa veglegu gjöf, sagði að
útgerðarmenn hefðu ekki talið sig
geta afhent þennan grip fyrr, en nú
að Sjómannadagurinn tæki við hon-
um, og léti árlega keppa um hann í
þeirri íþrótt, sem samtökin álitu þess
verð að verðlaunuð yrðu að fengnu
samþykki útgerðarmanna, því þau
skilyrði fylgdu með frá uppruna-
legum gefendum að F. í. B., sam-
þykkti endanlega hvernig verðlaun-
um yrði háttað.-
Fulltrúarnir lýstu ánægju sinni yf-
ir þessari veglegu gjöf, og kusu á
fundinum 7 manna nefnd til að semja
reglur um notkun verðlaunagrips-
ins.
I nefndina voru kosnir eftirtaldir
menn: Friðrik V. Ólafsson, Sigurjón
Á Ólafsson, Ásgeir Sigurðsson, Þór-
steinn Árnason, Grímur Þorkelsson,
Jónas Jónasson og Henry Hálfdáns-
son.
5. og síðasti fundur Sjómanna-
dagsráðs, áður en 1. Sjómannadag-
urinn var haldinn, fór fram í Stýri-
mannaskólanum við Öldugötu, 4.
júní, kl. 5 e. h. Formaður gat þess að
öllum undirbúningi væri að verða
lokið. Verið væri að Ijúka við að
smíða palla fyrir fánabera og hljóm-
sveit við Leifsstyttuna, setja upp
fastar fánastengur, og ganga frá út-
búnaði, til að hægt yrði að útvarpa
beint frá hátíðahöldunum.
Að sjómannafagnaðinum að Hótel
Borg gætu allir fengið aðgang meðan
húsrúm leyfði, en þátttakendur í
íþróttakeppni og þeir sem unnið
hefðu að undirbúningi dagsins hefðu
forgangsrétt ef þeir gæfu sig fram í
tíma. Aðgangseyrir að hófinu væru
6 krónur fyrir einstakling.
Bikar útgerðarmanna sem getið
var um á síðasta fundi yrði afhentur
við Leifsstyttuna af Ólafi Thors, sem
fulltrúa útgerðarmanna. Ákvörðun
var tekin um, hverjum skyldi boðið
í hófið sem gestum Sjómannadagsins.
Samþykt var að formaður ráðs-
ins afhenti alla verðlaunagripi til
keppenda.
Þegar fyrsti Sjómannadgurinn
rann upp þann 6. júní 1938, var bjart
en kalt veður, því stinningskaldi var
um morguninn og stóð hann fram
yfir hádegi. Strax kl. 8 um morgun-
inn voru fánar dregnir að hún á öll-
um þeim skipum, sem láu í höfn og
voru þau fánum skreytt stafna á milli
er borgarbúar risu úr rekkjum, og
víða um bæinn voru fánar dregnir
að hún.
Strax upp úr hádeginu fór mann-
fjöldi mikill að streyma að stýri-
mannaskólanum, þar sem sjómenn-
imir söfnuðust saman til hópgöngu.
Merkisberar sjómannafélaganna
komu hver eftir annan út úr Stýri-
mannaskólanum með fána síns félags
og röðuðu þeir sér á götuna með
viðeigandi millibili, svo félagsmenn
í hverju félagi hefðu rúm til að raða
sér upp bak við sinn fána. Var fé-
lögunum raðað eftir aldri frá því
þau voru stofnuð. Gekk það mjög
greiðlega að hver fyndi sitt rúm, og
skipuðu menn sér saman fjórir og
fjórir. Sérstakir menn voru hafðir til
eftirlits með niðurröðun. Var hvergi
brugðið útaf þessari reglu, eins og
bezt sýndi sig, þegar skrúðgangan
hófst.
Vegna hvassviðris, áttu merkisber-
ar erfitt með að hemja fánana, en
það voru hraustar hendur, sem héldu
og létu hvergi merki falla. Þegar
sjómennirnir höfðu fylgt liði sínu,
kom Lúðrasveit Reykjavíkur og tók
sér stöðu í fararbroddi.
Stundvíslega kl. 13.30 lagði skrúð-
gangan af stað upp Ægisgötu um
Túngötu, Aðalstræti, Austurstræti,
Bankastræti og Skólavörðustíg, upp
að styttu Leifs heppna, hins mikla
sæfara.
Öllum bar saman um það að þetta
væri einhver stærsta hópganga sem
í Reykjavík hefði sézt og áreiðanlega
sú bezt skipulagða.
Fyrir fylkingunni gekk Guðjón
Jónsson sjómaður frá Eyrarbakka
og bar íslenzkan fána, þá kom lúðra-
sveitin og síðan fylkingar sjómanna
eftir aldri félaganna.
Fyrst gekk Skipstjórafélagið Ald-
an, þar gat að líta margan aldraðan
sjómann, menn sem í áratugi höfðu
verið skipstjórar á skútuöldinni. Þá
gekk Skipstjóra og stýrimannafélag-
ið „Ægir“, sem er brot úr „Öldunni"
félag starfandi togaraskipstjóra og
stýrimanna, þá Skipstjóra og stýri-
mannafélagið „Kári“ í Hafnarfirði.
Því næst kom fylking sjóliða frá
belgiska skólaskipinu Mercator með
foringjum sínum. En þeir höfðu boð-
ið að heiðra íslenzku sjómannastétt-
ina með þátttöku í þessum hátíða-
höldum.
Næst gekk Vélstjórafélag íslands,
þá Sjómannafélag Reykjavíkur, þá
Félag íslenzkra loftskeytamanna, þá
Sjómannafélag Hafnarfjarðar, svo
Matsveina og veitingaþjónafélagið
og að lokum yngsta félagið Skip-
stjóra og stýrimannafélag Reykja-
vikur.
Öll höfðu þessi félög merki sín í
fararbroddi, en mörg þeirra eru bæði
skrautleg og haglega gerð. Þá voru
og fjölmargir íslenzkir fánar bornir
með fylkingunni sem álengdar leit
út eins og fánahaf, er mjög prýddi
þessa vasklegu fylkingu. Var það
dómur blaðanna að um 2000 sjómenn
hefðu tekið þátt í skrúðgöngunni.
Þegar hópganga sjómanna kom að
Leifsstyttunni, hafði þar þegar safn-
ast saman gífurlegur mannfjöldi og
streymdi þó stöðugt fólk að í viðbót.
Leifsstyttan hafði verið skreytt
flöggum, en umhverfis hana hafði
verið afmarkað stórt svæði og höfðu
lögreglumenn staðið þarna vörð frá
því snemma um morguninn.
Skrúðgangan var komin upp að
styttunni, góðri stund fyrir kl. 2.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 31