Fíflar - 01.01.1914, Blaðsíða 11

10
úr henni, hverfur alt hiS umliSna úr minni.
Hver vill vísa mér veginn til lindarinnar11.
,,Hann erhérna!“ kallaSi rödd rétt hjá
honum. „Eg er vel kunnugur drykk þeim,
sem orsakar óminniS, og skal meS glöSu
geSi segja þér alt, sem eg veit um hann“.
Heinz leit upp, og sá aS frammi fyrir sér
stóS unglingur í svörtum fatadruslum.
Tærnar gægSust forvitnislega út um skó-
garmana hans. Hann kvaSst vera umferSa-
lærisveinn, og hélt áfram ræSu sinni á þessa
leiS:
„Drykkur sá, sem orsakar óminniS heitir
Lethe*), og hefir upptök í Grikklandi. Þang-
aS verðuróu að ferSast og leita þér þar
upplýsinga. En ef þú vilt hafa þaS þægi-
legra, þá kom þú meS mér til Vínberja-veit-
ingahússins. ÞaS er ekki langt á biirtu liéS-
an. Þar mun veitingakonan gefa þér aS
bragSa óminnisdrykkinn, svo framarlega
sem pyngjan þín er þyngri en mín er“.
Þannig mælti farand-lærisveinninn. Heinz
reis á fætur og fylgdi honum eftir til veit-
ingahússins í skóginum. Þar drukku þeir
saman allan daginn og hálfa nóttina. Um
miSbik nætur lágu þeir rólegir á bekknum.
Heínz hafSi gleymt öllu, sem kvaldi hann
og truflaSi. En meS morgunbirtunni komu
*) Á í undirheimum, sem sálir liinna framliðnu
drukku úr, til að jfleyma liarmkvælum jarðlífsins
Óm i n n i sel f;m. — I’ýú.