Fíflar - 01.01.1914, Blaðsíða 20

19
þessar spurningar bar drengurinn fram áS-
ur en móSir hans hafSi tíma til aS svara.
„Hann er búinn til úr sólskininu. ÞaS er
ekki hægt aó ganga eftir honum, en hver
sem kemst undir endann á honum, getur
óskaS sér þess, sem hann vill. Samt má
ekki óska sér neins, sem ílt er,því þámundi
guS taka friSarbogann burt“. Margt fleira
sagSi móSirin drengnum sínum; en hann
hugsaSi sér, aS þegar hann væri orSinn stór
skyldi hann reyna aS komast undir friSar
bogann.
Skömmu síSar kom dauSinn og sótti móS-
ur hans. Og nú var Þráinn litli einmana
og átti engan aS, því faSir hans var farinn .
á undan. Sorgin og vonleysió grúfSi sig
yfir sál barnsins, svo hann gekk grátandi á
fund dauSans og baS hann aó taka sig.
DauSinn hristi höfuSiS og sagSi :
,,Þú ert of ungur. Grát þú ekki vegna
móSur þinnar, guS alfaSir er engum reiSur.
ESa séi'óu ekki friSarbogann“.
Drengurinn leit upp. þar sem sólargeisl-
arnir streymdu inn undir regnskýjafaldinn
ljómaSi friSarboginn í allri sinni fegurS.
Drengurinn þerraSi af sér tárin, ný von var
lifnuS í brjósti hans. FriSarboginn var nú
ekki langt í burtu. Eg hlýt aS geta komist
þangaS hugsaSi hann, og þá skal eg óska
þess aS guS opni himininn og lofi mér aS
sjá inn til mömmu.
Þráinn gekk nú lengi, lengi, en takmarkiS