Sjómannadagsblaðið - 01.06.1983, Qupperneq 11

háseti og mér er það minnisstætt að fyrstu ver-
tíðina með Magnúsi hafði ég 1100 krónur á
vertíðinni, frá 11. janúar til 11. maí, eða fjóra
mánuði og það þótti alveg frábært. Ég mun þá
hafa verið hiutahæsti sjómaður, sem þá átti
heima 1 Dýrafirði. af vertíð.
Af mótorbátum í
skipsrúm á togara
Ingólfur við olíubryggju í Færeyingahöfn.
en nú var gert út frá Sandgerði. Það var að vísu
kominn annar skipstjóri um borð, en allt gekk
jafn illa ogáður. Báturinn var lélegur miðað við
það sem þama var. Þetta gekk nánast hörmu-
lega og afkoman var engin eftir vertíðina. Við
skulduðum nánast gallann okkar 1 vertíðarlok-
in, afraksturinn var enginn.
— Aðbúnaðurinn í Sandgerði?
— Hann var eins og tíðkaðist víðast i þá
daga. Þarna var braggi rneð samfelldu svefn-
lofti. Þar áttu einar átta eða tíu áhafnir sitt
svefnpláss. f fiskhúsinu voru einnig geymslur
fyrir hvem bát. Þarna var matast líka og þama
svaf ráðskonan, sem eldaði ofan í okkur, en ein
ráðskona tilheyrði hverjum bát.
Næstu vertíð á eftir komst ég í áhöfn hjá
Magnúsi Ólafssyni í Höskuldarkoti 1 Njarðvík-
um. Hann var einn af mestu aflamönnum
Sunnanlands og aflakóngur Suðumesja í fjölda
mörg ár, eða allt þar til hann hætti. Hjá honum
var ég fjórar vertíðir á bát sem Freyja hét, 22
tonna bátur sem þá var algeng stærð. Magnús
var skipstjóri fyrstu tvær vertíðimar en var þá
kominn nokkuð á sextugsaldur. Hann gerði út
fleiri báta og hætti þama að stunda róðra
sjálfur.
Hjá Magnúsi fór sjómennska mín að bera
ávöxt. Við á Freyju urðum aflahæstirbæði árin
sem hann var um borð, en síðan varð meiri
tröppugangur á málunum. Ég var öll þessi ár
1941 byrja ég fyrst á togurum, komst í skips-
rúm hjá Aðalsteini Pálssyni á Belgaum. Hann
var frækinn aflamaður og þekktur skipsljóri.
Það voru góð ár, góður afli og siglt með aflann.
Við sigldum öll árin sem eftir voru stríðsins og
gerðum það gott. Belgaum var af meðalstærð
togara og blandaði sér ekki í stríðið milli afla-
hæstu togaranna, sem alltaf voru þeir stærstu.
En Aðalsteinn var farsæll skipstjóri og það var
gott að vera hjá honum. Ég var hjá hans útgerð
þar til mér bauðst skipstjórastaða hjá Bæjarút-
gerð Reykjavíkur.
Stríðsárin voru sérstakur kapituli hjá tog-
arasjómönnum. Um mánuðurfór í veiðiferðog
siglingu, ketilhreinsun og annað sem þurfti að
gera. Þeir sem ákafastir voru komust kannski 1
14 ferðir á ári en flestir 12.
— Lentirðu í einhverjum hasar út af stríð-
inu? Varstu uggandi eða kvíðinn?
— Nei, ég lenti aldrei í neinu í þessum tog-
arasiglingum mínum og hræðslu eða kvíða
kannaðist ég ekki við þá. Mér og fleirum fannst
einhvern veginn að þetta ætti að vera svona,
þetta fylgdi stríðinu og við leiddum held ég
varla hugann að öðru. Þetta voru tímar spennu
og átaka. Þessarar spennu gætti að sjálfsögðu í
lífi okkar sjómannanna. Það var slappað vel af
t.d. meðan landað var 1 Englandi, talsverður
gleðskapur. Ég fann mikinn mun á stríðsár-
unum og árunum eftir strfð hvað þetta snerti.
Eftirá veit ég að spenna stríðsins hafði talsverð
áhrif á okkar líf og hugsanagang. Eftir stríðið
færðist þetta í meira og betra jafnvægi, en á
stríðsárunum var eins og menn lifðu aðeins
fyrir líðandi stund, og það að hafa sem mest út
úr lífinu.
FISKIMALÁSJÓÐUR
Tjarnargötu 4 — Reykjavík
Stofnsettur meö lögum 23. maí 1947.
Veitir lán gegn siðari veðrétti til stofnunar alls
konar fyrirtækja, sem horfa til eflingar
fiskveiðum og hagnýtingu sjávar-
afurða og veitir styrki
í sama tilgangi.
Fé sjóðsins á að verja
til eflingar sjávarútvegi landsmanna.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 11