Sjómannadagsblaðið - 01.06.1983, Side 31

Keppni í netabætingum á sjómannadaginn.
— Eru mörg dæmi að menn heygi
skip nú á dögum?
— Ég veit það nú ekki. Og oft
vita leiðsögumenn ekki hvað þeir
eiga að segja útlendingum. Eitt-
hvað mun þó vera um það, að þeir
segi að skipið hafi strandað þarna í
óskaplegum stormi.
Og til gamans má segja frá því
að um seinustu jól, lét ég jólaseríu
í möstrin á Garðari og er það lík-
lega eindæmi að jólaljós séu höfð
á skipi við þessar aðstæður. Og
eins í Rauðasandshreppi að
skreyta skip með ljósum. En ég
vildi hafa þetta svona. Og þetta
gerir mikið fyrir mig, fyrir byggð-
ina og fyrir þetta gamla og virðu-
lega skip.
Sjómannadagurinn
— Sjómannadagurinn hefur
verið haldinn hátíðlegur lengi á
Patreksfirði, og þar hafa margir
komið við sögu. Bæði þeir sem
hafa haft veg og vanda af því að
skipuleggja daginn, skemmtiatriði
og hátíðahöld. Þátttaka í sjó-
mannadeginum er almenn. Bæði
eru menn fúsir til að vinna fyrir
daginn og hver sem rólfær er, tek-
ur þátt í sjómannadeginum á Pat-
reksfirði.
Það er líka eðlilegt. Hér er lífs-
björgin nær alfarið háð útgerð og
sjósókn.
Ég man nú ekki upp á hár,
hversu lengi dagurinn hefur verið
hátíðlegur haldinn, en ég er búinn
að taka þátt í sjómannadeginum í
35 ár. Éormaður sjómannadags-
ráðs hér er Birgir Pétursson.
Dagskrá sjómannadagsins er
með líku sniði og í öðrum bæjum.
Hér eru gerðir út 5 stórir bátar og
togarinn Sigurey, og er þá smá-
bátaútgerðin ótalin.
Margt er til skemmtunar, kapp-
róður, koddaslagur og keppt er í
hentugum greinum sjómennsk-
unnar. Og til marks um áhugann,
þá sendir sjúkrahúsið ávallt
kvennasveit í róðrarkeppnina.
Maðurinn stundar rányrkju á
jörðinni
— En hvað með framtíð fisk-
veiða?
— Ég er líklega ekki einn um
að hafa áhyggjur af því sem við
nefnum of mikla sókn í fiskistofn-
ana. Bolfiskur vex örast fyrstu sjö
árin, en þá dregur úr vaxtarhrað-
anum.
Það er því hægt að sanna það
með reikningi, að það sem togari
tekur á einum degi, að því kóði
meðtöldu, sem út um lensportin
fer, gæti dugað einu þorpi í heilt
ár, ef fiskurinn hefði fengið að
vaxa í arðbæra stærð. Það er
stundum sagt að maðurinn sé
mesta rándýr jarðarinnar og undir
það get ég vissulega tekið, þótt
mér sé það ljóst, að þjóðinni er
nokkur vandi á höndum — vægast
sagt!
Og það eitt virðist nú til taks að
stjórna veiðunum af meiri hygg-
indum, en gjört hefur verið til
þessa. Til þess virðast einnig vera
nokkur ráð, því með betri meðferð
á fiski, má stórauka þjóðartekjur,
án þess að auka veiðina.
Aður en við fórum frá borði,
sýndi Jón Magnússon okkur skip
sitt, yfirbyggðan línuveiðara og
netabát. Og ljóst er að miklar
framfarir hafa orðið á sjónum,
ekki síst á allra seinustu árum.
Ótrúlega skammt er síðan menn
réru opnum skipum, fóru á skút-
um, og síðan Vestfirðingar hófu
mótorbátaútgerð, sem fyrstu ára-
tugina byggðist meira á áræði og
sjómannsleikni, en á vönduðum
stórum skipum.
Formanna-
vísa
Kristinn Þórarinsson, af Eyrar-
bakka:
Eiinn er Kristinn aflakló
af álma-kvistum haldinn,
kjark ei misti kempan, þó
Kári hristi faldinn.
,,Margrét“’ hryndir hart á mið
Hlés- um strindi breiða. —
Hamist vindur, hugað lið
herðir í skyndi reiða.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 31