Sjómannadagsblaðið - 01.06.1997, Qupperneq 93

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
93
Kveðja frá
Sjómannadagsráði
Af einstakri natni og virðingu
fyrir fortíðinni framkvæmdi Jósafat
það sem stjómvöldum liðinna ára-
tuga þótti um of í lagt. “Vagga” ís-
lenskrar togaraútgerðar eru Hafnar-
fjörður og Reykjavík sem fyrst og
fremst urðu blómlegar byggðir
vegna sjósóknar og fiskvinnslu. En
fortíð höfuðborgarinnar var að falla
í gleymskunnar dá, vegna algjörs
áhugaleysis hvað snerti varðveislu
eldri muna sem tengdust sjósókn og
fiskvinnslu, enda mikið af munum
tilheyrandi þeirri atvinnugrein glat-
að. En þökk sé Jósafat Hinrikssyni
fyrir hans framlag til varðveislu
sjóminja- og smiðjumuna. Þar vann
einstaklingur stórvirki sem átt hefði
að vera opinberra aðila að fram-
kvæma.
Laugardaginn fyrir Sjómanna-
dag 1994, mættu allir fulltrúar í
Sjómannadagsráði í safnhúsi
Jósafats og áttu með honum og fjöl-
skyldu hans góða morgunstund, en
þar fór einnig fram afhending ále-
traðs veggskjaldar hvar líta má sér-
stakar þakkir til hans fyrir einstætt
starf að gæslu sjóminja- og smiðju-
muna.
Daginn eftir, á sjálfan Sjó-
mannadaginn 1994,- var Jósafat
sæmdur heiðursmerki Sjómanna-
dagsins fyrir þetta starf. A umliðn-
um Sjómannadögum hafði Jósafat
og haft safnið opið og frían aðgang
þar að, sem var orðið einn af föst-
um liðum í hátíðarhöldum dagsins.
Ég vil fyrir hönd Sjómannadags-
ráðs þakka Jósafat Hinrikssyni gott
samstarf og ítreka þakkir okkar til
hans fyrir óeigingjarnt og einstakt
starf að minningu liðinna atvinnu-
hátta á sjó og því er sjósókn tengist.
Ástvinum hans votta ég einlæga
samúð mína.
Guðmundur Hallvarðsson,
formaður Sjómannadagsráðs.
MINNING
Magnús I. S.
Guðmundsson
Fæddur 23. ágúst 1909 — Dáinn 17.11. 1996
Látinn er góður vinur
minn, Magnús Guð-
mundsson matsveinn og
fyrrum bryti mötuneytis
Hrafnistu í Reykjavík,
87 ára að aldri. Árið
1971 lágu leiðir okkar
Magnúsar saman. Ég
hafði tekið að mér fram-
kvæmd Sjómannadags-
ins í Reykjavík, en hann
var þá starfandi bryti á
Hrafnistu. Eldlegur
áhugi hans á félagsmál-
um og pólitík vakti athygli mína á
manninum og síðar got't samstarf í
hópi sjálfboðaliða við uppbyggingu
bamaheimilis Sjómannadagsins að
Hraunkoti í Grímsnesi, þar sem oft
gafst tími til fjörugra umræðna um
lífið og tilveruna og nálgun við innri
mann.
Magnús var ungur að árum þegar
hann fór að vinna fyrir sér og fjórtán
ára hófst hans sjómannsferill sem
háseta á togara, en á togurum starf-
aði hann samfellt í rúm 30 ár, lengst
af sem matsveinn. Hann var einn af
stofnendum sérdeildar matsveina á
fiskiskipum innan Sambands mat-
reiðslu- og framreiðslumanna þar
sem hann gegndi formennsku. Mat-
sveinar á fiskiskipum með Magnús í
fararbroddi stuðluðu að stofnun Sjó-
mannasambands íslands 1957 og þar
sat hann í stjórn um
nokkurra ára skeið og á
því ári hóf hann störf
sem bryti á Hrafnistu í
Reykjavík. Hann sat í
mörg ár í Sjómanna-
dagsráði, í skólanefnd
Matsveina- og veitinga-
þjónaskólans, á fjöl-
mörgum þingum Al-
þýðusambandsins, Sjó-
mannasambandsins og
Slysavarnafélags Is-
lands.
Árið 1983 lét Magnús af störfum
eftir 26 ára starf hvar hans spor
mörkuðu leiðir til framfara Hrafn-
istuheimilanna á miklum breytinga-
tímum. Þökk sé honum og hans eft-
irlifandi eiginkonu, Önnu Elíasdótt-
ur, fyrir áratuga sjálfboðaliðastarf á
skemmti- og spilakvöldum fyrir þá
öldruðu sem á Hrafnistuheimilunum
hafa búið. Mikið var af sér gefið til
ómældrar ánægju fyrir þá öldruðu er
í ríkum mæli nutu.
Við kveðjum góðan stuðnings-
mann Sjómannasamtakanna, þökk-
um samfylgdina og vottum ástvinum
Magnúsar Guðmundssonar okkar
dýpstu samúð.
Fyrir hönd Sjómannasamtakanna
í Reykjavík og Hafnarfirði.
Guðmundur Hallvarðsson