Sjómannadagsblaðið

Árgangur

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1997, Blaðsíða 54

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1997, Blaðsíða 54
54 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ ina, svo sjórinn stóð óbrotinn inn um brúargluggann. Lagðist skipið svo djúpt að lífbáturinn bakborðsmegin flaut upp um leið og brotnaði ofan af davíðunni og báturinn flaut út á sjó. En rokið var svo mikið og stórsjórinn að ekki var viðlit að reyna að ná hon- um. Við urðum því að láta hann eiga sig, stefndum á Grænuhlíðina og komumst þangað við illan leik og lögðumst þar í var. En allt skapaðist þetta af því að ferðin á skipinu var of mikil. En að vísu verður að segjast að þessi skip voru ekki mikil sjóskip, en það átti maður að vita. Hins vegar voru þýskbyggðu skipin, eins og til dæmis Narfi, afburða sjóskip. Til dæmis átti Gerpir, sem var þýsk- byggður, létt með að lensa í Ný- fundnalandsveðrinu, þótt aðrir gætu það ekki. í annað skipti vildi svo til að ég var með Neptúnus um tíma eftir að Bjarni hætti. Við vorum á leið til Grimsby og hrepptum mjög slæmt veður í Norðursjónum. En þá hafði ég vit á að lensa bara á hægri ferð og allt gekk að óskum inn til Grimsby.“ Dreymdi konuna mína fyrir fiskiríi „Sannleikurinn er líka sá að sem skipstjórar eru menn alla tíð að læra — og þá ekki síst að þekkja fiskinn og fiskimiðin. Þannig gerðist það líka á Svalbak að við vorum að fiska sunn- an við Reykjanes í Selvogsforinni að við fáum stórt hal af þorski. Við fór- um að hífa fiskinn inn og erum búnir að taka fjóra poka þegar svo bregður við að þegar taka á fimmta pokann að allt steinsekkur og allt húrrar út. Ég fer niður á dekk og japla upp á stert- inum en allur mannskapurinn leggst á eitt að draga belginn. Loks náðum við að lása gilsinum í stertinn og ná þan- nig pokanum upp. Þá kom í ljós það athugunarleysi að hafa ekki látið sér detta í hug að lása gilsinum strax í stertinn, svo menn hefðu eitthvað til þess að hífa upp á. Því fiskurinn sem þarna var á ferðinni var svo mikið þyngri í sér en fiskurinn sem við áður höfðum verið að fá. Hann sökk eins og steinn vegna þess hve lítið loft var orðið í honum. Þetta hafði maður ekki hugleitt áður. Já, skipstjóri þarf alltaf að vera að læra. En það er misjafnt hvernig menn eru lagaðir til þess að vera skipstjórar. Sumir njóta þess hve þeir hafa góða eftirtektargáfu og aðrir eru heppnir — og um suma aflamenn mátti segja að þeim var óhætt að treysta á heppni sína. Einn þeirra var Vilhjálmur Árna- son sem ég var með eina tvo túra eða svo á Venusi. Um hann urðu til marg- ar sögur sem allar sönnuðu hve af- bragðs heppinn hann var. Hann var að vísu athugull líka, en heppnin var ein- stök. Um hann var sagt að hann hefði haft draumkonu sem oft leiðbeindi honum á fiskimiðin. Hvað mig snerti þá dreymdi mig oft fyrir fiskiríi — en mér var ekki bent á hvert fiskinn skyldi sækja. Þessir draumar voru á ýmsa vegu og til dæmis brást ekki að fiskirí var í vændum ef mig dreymdi konuna mína.“ Hringurinn lokast „En nú tók að hægjast um hjá mér í sjómennskunni. Ég vann í landi um tíma, en fór svo sem annar stýrimaður í afleysingum um borð í rannsókna- skipið Bjarna Sæmundsson, en þá hafði Sæmundur bróðir minn verið skipstjóri þar alllengi. Þetta var árið 1972. Ég var annar stýrimaður þarna allt haustið og fékk tilboð um fasta stöðu sem slíkur um áramótin — en gerði þá mestu vitleysu. Ég réði mig á nýjan eða nýuppgerðan bát, Jón Finnsson, og lá leiðin á loðnuveiðar. Loðnuvertíðin hjá okkur á Jóni Finns- syni var að vísu ágæt, en fyrir mann kominn á minn aldur hefði staðan á Bjarna Sæmundssyni verið miklu vænlegri kostur. Á Bjarna Sæmunds- syni losnaði raunar fyrsta-stýrimanns- plássið nokkru seinna og hefði ég mátt eiga víst, sem eðlilegan fram- gang mála, að ég hefði fengið það — en ekki þýðir að sýta það sem orðið er. Næstu árin var ég með ýmsa báta, eða til 1975 þegar ég fór um borð í Runólf sem afleysingamaður stýri- manns meðan skipstjóri var í fríi, og var það fyrsti skuttogarinn sem ég var á. Næstu árin var ég með ýmsa báta en fór 1979 aftur um borð í Bjama Sæmundsson og nú sem háseti. Mátti segja að þá væri hringnum lokað — ég var orðinn háseti aftur eins og þeg- ar ég byrjaði. Á Bjama var ég allt til þess er ég veiktist árið 1987 og þar með lauk sjómannsferli mínum, enda var ég orðinn 67 ára gamall.“ 50 ár á sjónum „Ekki hef ég lagt saman hve mörg ár ég var skipstjóri, en á sjónum hef ég verið í yfir fimmtíu ár. Ekki held ég að ég kysi mér sjómennskuna að ævistarfi núna — og oft hef ég sagt að ég hafi verið fimmtíu árum of lengi til sjós. Því þótt það kunni að hljóma undarlega, þá langaði mig alltaf til þess að verða trésmiður. En í mínu ungdæmi var þess bara enginn kostur að komast í slíkt nám. En ég tel mig hafa verið heppinn sem skipstjóra og á löngum ferli kom það aðeins einu sinni fyrir að við misstum mann — hann einfaldlega týndist af skipinu og enginn vissi hvað um hann varð. Þá var ég með togarann Bjarna Olafsson. Þá get ég ekki talið að það hafi slasast hjá mér maður. Og yfirleitt var ég mjög lánsamur með mannskap og hugsa með hlýju til þeirra langflestra. Konan mín er Oddrún Sigurgeirs- dóttir og giftum við okkur 1949, þeg- ar ég var orðinn skipstjóri á Svalbak. Við giftum okkur þegar skipið stopp- aði eitt sinn í þrjá daga á Akureyri, og þar sem svo vel vildi til að við vorum á leið í siglingu kom hún með mér í túrinn. Segja má að það hafi orðið brúðkaupsferðin okkar — og í brúð- kaupsgjöf fengum við prýðilega sölu í Þýskalandi. Faðir hennar var löngum bátsmaður á togurum, Sigurgeir Hall- dórsson. Hann og móðir hennar voru bæði Árnesingar, ættuð úr Flóanum. Við eigum fimm börn, en ekkert af þeim hefur lagt fyrir sig sjóinn. Þó voru strákarnir okkar talsvert með mér á sjó og elsti sonur okkar víðar á sjó. Hann var meira að segja um skeið orðinn bátsmaður á togara. En þá lét hann staðar numið, tók stúdentspróf og sneri sér að skrifstofustörfum.” Hér látum við þessu langa og fróð- lega viðtali við Þorstein Auðunsson lokið, en það fór fram á hinu fallega heimili þeirra Oddrúnar að Mávahlíð 42. Sjómannadagsblaðið óskar þeim alls velfarnaðar og þakkar ánægjuleg kynni. AM
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Sjómannadagsblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.