Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 202
196
Árni nokkur ÞórÖarson bjó í Grafarkoti 1 Mosfells-
sveit. Hann var kallaður „biblía“, af því að hann
sló altaf um sig með biblíutilvitnanir, er hann var
fullur, en það var hann altaf, þegar hann var staddur
hér, eius og reyndar alment var á árunum um og eptir
1870, alt fram undir 1880. Af Árna hef eg annars
ekkert að segja annað, en hann var faðir hins mikla
drykkjurúts Þórðar, sem nú er orðinn nafnkunnur
undir nafninu „Malakojfu.
Þegar eg þekti til Þórðar, fram yfir 1880, bar hann
ekki þetta hátíðlega rússneska nafn, heldur hét hann
„malað kaffi“, eða venjulega Þórður „ala mala“. Það
sem aðallega einkendi Þórð var tvent, drykkjuskapur
hans og óhemju burðarmagn. Hann var syndandi full-
ur frá morgni til kvelds, dag út og dag inn, ár eptir
ár. Hann var stakasta góðmenni, og svo lundspakur,
að óg minnist þess ekki, að ég hafi nokkurn tíma
séð hann reiðast, þótt opt væri á hann leitað, en sagt
var að hann reiddist illa, ef hann reiddist á annað
borð. Hann var afar sterkur maður, sérstaklega gat
hann borið ósköpin öll. í kringum 1875 vorn hér
syðra fiskileysisár mikil, svo skotið var saman allmiklu
fó í hiuum fjórðungum landsins, handa Nesjamönnum
hér. Á þeim árunum barst einu sinni ákaflega mikið af
smáupsa í land i Hafnarfirði og þótti það góður fengur í
hallærinu. Reykvíkingar gerðu þá út Þórð „ala mala“
til að fara nokkrar ferðir gangaudi suður í Fjörð til
að sækja upsa. Það var alveg ótrúlegt, hve mikið
hann bar bæði að framan og aptan, hálffullur auðvit-
að, og á þeim vegi, sem þá var héðan til Hafnarfjarð-
ar. Eg man ekki nú hvað mikið það var, sem hann
bar, en ég man, að foreldrar minir voru alveg forviða
á þvi, hve miklu hann fékk orkað. Þórði var alveg
vafalaust margt vel gefið, en ástriða hans gerði hann