Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 348
340
stofur á landinu, eptir því að bæði embætti og ætt-
göfgi sín væri hér hin göfgasta. Kepptist snikkarinn
við, og mátti svo að kveða hann vekti nótt og dag,
en linur héldu menn, að þurkurinn væri. En smiðurinn
slapp og þó nauðulega, svo hún var búin á ákveðn-
um tíma. Þetta var toríhús og vantaði yzta þakið á
hana. Nú voru lýsingar búnar og komið að brúðlaups-
degi, hver fastsettur var, sera áður er á vikið. Hötðu
þyrringar gengið lengi tímans, og væntu margir veðra-
brigða. Ekki man eg, hvern vikudaginn það var, en
um daginn fór venju framar að ókyrrast í Joptinu, og
gerði um kveldið hryðjuskúrir talsverðar; þó blés af
i millum. Póru þá brúðhjónin, foreldrar mínir og Gruð-
rún kona bróður Vigíúsar. Reið hann útvöldum hesti,
en eg og kunningi minn, Þórður 1 Skarði, hlupnm
með hesti hans, því öðrum var ekki sagt að koma
þaðan. Vér fengura stórhryðjur á ferðinni, en óx meir
er á leið, svo eptir sólaruppkomuna varð einhver mesta
stórrigning, en þá vorum við komnir og nokkrir, sem
skemmst áttu, en þeir voru mikið f'áir. Elestir eða
allir voru komuir á ferðina, og fóru þeir heim á bæ-
ina, sem næstir voru, einkum konurnar, og þó allar
gagndrepa. Bændurnir kepptust áfram, og komust að
ánni; var hún orðin ófær, og hleyptu þeir, sem hesta
höfðu, hestunum á sund, en Vigfús bróðir, sem reið
marggefnum, útvöldum stærðarhesti, sótti 8; þá reiddi
hann á sundinu yfir ána, — voru það prentararnir, ■—
því yfir trébrúna, sem byggð var á hana handa þeim
að ganga á, gat enginn gengið vegna straums, er var
svo langt upp af henni. Mundi enginn annað eins flóð,
þvi áin valt upp yfir öll túnin að kalla á Leirá, og
eru þó bakkar að henni, svona i nokkrum stöðum, en
hún er lítil, svo það má stilla hana sem vill á sumrin.
Enginn mundi, að annað eins flóð hefði komið i hana.
Svona leið dagurinn og varð ekkert að gert. Einir 20