Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 351
343
Hann lá við sjó og sat aldrei af sér róður, reri á báti
og fískaði mikið vel, en um það leyti var mikið gott
verðlag á hörðum fiski, því það var um það bil, að
fríhöndlunin var nýbyrjuð, og komst skippundið á 24
rd., stundum meira, en aldrei minna en 16 rd. Þar á
móti var rúgur, mjöl, grjón, baunir og stórar tunnur
af kveitibrauði mikið góðu, en faströðuðu í ílátin; veit
eg ekki, hvað mörg pund voru í þeim, en víst mun
hafa verið vigt á þeim; allar þessar tunnur — það
er að segja — hver fyrir sig kostaði 4 dali. Eins var
meðal innlendra, að verðlagið var eptir fiskatali til
dæmis: 10 fiska. lambið á 227<i kurant. Og svona var
allt hvað eptir öðru, því að peningar gengu og tókust
vel af höndlurum sem innlendum. Þetta hvatti marga
gróðamenn til að fást lítið við búskap og verja sem
mestu af vinnu sinni til kaupstaðar viðskipta, einkum
peningum móti hörðum fiski. Og þetta hvatti föður
minn og til að gera (því hann var ætíð gróðamaður
mikill, einkum hvað peninga áhrærði). f>etta var og
svo auðgert; hann halði mörg ár verið við sjó, og
skipt sér ekki af búinu, komið heim um hátíðirnar
og verið kyr um þær, þó sjaldan nema um jólin. Þó
bar það við, ef hörkur gengu, að hann kom þá og
stóð yfir fénu, en var óðar í burt, ef linaði. Móðir
mín var fyrir búinu og sá um úti og inni á heimilinu.
Sögðu menn, að henni færi það ágæta vel, því hún
var búsýslu- og dugnaðarkona mesta, gestrisin og mik-
ið góð við fátæka, sparaði ekki mat, svo lengi eitt-
hvað var til í húsum hennar, en opt gekk þar (illa) undan
á vorin og olli þvi mest heyleysi, því kýrnar urðu opt
magrar og mjólkuðu ekki. Þó man eg ei til, að neitt
dæði1), og ekki gemlingur, svo teljandi væri, þvi öllu
var vel gefið framan af. Bróðir Vigfús var þar sem
!
t) Svo hdr.