Eimreiðin - 01.04.1928, Qupperneq 65

eimreiðin
Um betri not af fiski.
Saltfiskurinn íslenzki, sem verkaður er með svo mikilli fyrir-
höfn og samvizkusemi, hefur þann galla, að hann er verri fæða
en nýr, og markaður því þrengri en þörf er á. Er því eðli-
.e9t, að mönnum komi til hugar, hvort ekki mætti verka fisk-
lnn þannig, að hann yrði betri en nýr. Hefði ég fyrir löngu
vakið máls á þessu, ef ekki hefði aftrað mjög takmörkuð
þekking mín á því, sem hér kemur til greina. En samt vil
e9 ekki alveg láta niður falla að minnast á þetta. Vildi ég
öipja menn að athuga, hvort gerilverkun á fiski eigi sér ekki
^ikla möguleika. Eða m. ö. o., hvort ekki ætti að reyna að
nota meir og endurbæta gamlar íslenzkar og eldri verkunar-
aðferðir. Að láta fiskinn síga er að gerilverka hann, en meira
e9 minna hefur það verið handahófsverkun, fiskurinn stundum
Pornað of fljótt, svo að gerlarnir hættu að geta starfað, stund-
þm of seint, en þá fyllist fiskurinn af rotgerlum og verður
°hollur og bragðvondur. Tækist þessi verkun sem ég á við,
’flundi mega kalla vöruna fiskost (Icelandic Fish-cheese) og
Vrði sú fæða bæði hollari og bragðbetri en nýr fiskur, mun-
Urmn svipaður og á bragðlausri kjúku, eða pressuðum drafla
®9 vel verkuðum osti. Gísli Guðmundsson gerlafræðingur
hefur fundið með tilraun, að vel sigin lýsa er hérumbil þriðj-
Un9i uppleysanlegri í vökva sem líkist magasafanum en ný;
°9 í lifandi maga mundi munurinn verða enn þá meiri. Má
a‘ slíku marka hollustumuninn.
Onnur tegund af gerilverkun er að herða fiskinn. Ef sú
Uerkun væri endurbætt, mætti kalla vöruna sætfisk (Icelandic
^eet-fisVi), og er ekki ólíklegt að víða muni verða eftir henni
s°zt þegar þess er gætt t. d., að hér í Reykjavík er
mikið selt, og fyrir hátt verð, af vöru, sem er að miklu leyti
r°ð og bein, uggar og óhreinindi, með nokkru af fiski sam-
an yið, sem ekki er nærri því altaf eins vel verkaður og orðið
9æh- Má af slíku ráða, hvílíkt góðmeti mundi þykja sú vara,
Sern hefði kosti harðfisksins á hærra stigi, en væri laus við
9allana.
5- Helgi Péturss.
11