Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1930, Side 64

Eimreiðin - 01.07.1930, Side 64
272 NUNNAN eimreiðin En einu sinni kom barón einn með föruneyti sínu til kast- alans, sem nú hafði aftur verið fullskipaður þjónustuliði, og var veizla gerð honum til heiðurs. Er á leið veizluna tóku menn að kasta teningum, og var hallareigandinn svo heppinn í spilinu, að hann, í gleðivímunni yfir gengi sínu og trú sinni á það, lagði undir dýrmætustu eignina, að sjálfs hans sögn, sem hann átti, Beatrix hina fögru, eins og hún var með öll- um hinum mörgu og dýru gimsteinum, er hún bar, en í móti lagði baróninn kastala einn — gamalt og eyðilegt fjallasetur, — sem hann átti. Beaírix hafði horft á spilið með ánægju, en nú fölnaði hún upp og ekki að ástæðulausu, því nú var teningunum kastað og kom upp hlutur barónsins, en sá, sem hafði verið fífldjarf- astur, sat eftir með sárt ennið. Baróninn tafði ekki eftir þetta, heldur lagði undir eins af stað með hinn dýra feng sinn og fylgdarlið. Beatrix fékk að- eins tóm til að taka upp teningana, sem fluttu henni þessa illu fregn, og fela þá í barmi sínum, og svo lagði hún af stað grátandi með sigurvegaranum, sem sýndi henni enga miskunn. Þegar hópurinn hafði riðið í nokkrar klukkustundir, stað- næmdist hann í yndislegu beykirjóðri hjá tærri uppsprettulind. Mjúklega vaxið limið á beinvöxnum, silfurlitum stofnunum fléttaðist saman hátt yfir höfði manns, eins og fagurlega ofið grænt silkitjald, og gaf þaðan ágætt útsýni yfir sveitina í sumarskrúði. Hér hugðist baróninn að hvílast með herfang sitt. Hann skipaði fylgdarliði sínu að æja skamt undan, en settist sjálfur að þarna í fallega græna rjóðrinu með Beatrix og bjóst til að draga hana að sér með blíðuatlotum. En þá rétti hún úr sér og leit á hann leiftrandi augum, og um leið hrópaði hún upp yfir sig, að hjarta sitt hefði hann ekki unnið, þó að hann hefði náð eignarhaldi á lífi sínu. Hún kvað hjarta sitt ekki vera falt fyrir hrörlegan kastala, og ef hann ætti nokkurn manndóm til, væri honum sæmra að leggi3 fram eitthvað verðmætt í móti því. Hann mætti kasta ten- ingum um hjarta hennar, ef hann vildi leggja líf sjálfs sín að veði. Ef hann sigraði í því teningskasti, skyldi hún verða hans að eilífu, en ef hún bæri hærri hlut, skyldi hún eiga ráð á líf*
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.