Eimreiðin - 01.10.1931, Qupperneq 26

338
SVEINN BJORNSSON, SENDIHERRA eimreiðin
sér miklar vonir um hann. Þetta varð þó ekki. Það átti ekki
fyrir Sveini að liggja, að verða áhrifamikill blaðamaður og
flokksforingi, eins og faðir hans var. En þó svo færi, þá hygS
ég að óhætt sé að segja, að vonir þær, er vinir hans gerðu
sér um hann ungan, hafi engar brugðist. Hann er enn ekki
nema fimtugur að aldri, og þó er hann lengi búinn að skipa
þann sess hjá þjóð sinni, sem fáum lánast að komast í. Starfs-
ferill hans er orðinn langur, þó aldurinn sé eigi hærri en
þetta, og starf hans hefur borið þann árangur, að hann hefur
unnið sér vinsældir og fult traust landa sinna, án tillits til
þess hvern flokk þeir fylla. Allir vita að það hlutskifti er fá'
gætt hjá þjóð, sem er eins tortryggin og vér Islendingar erum
og eins sundurtætt af hatursmálum og flokkadráttum. Þar sem
svo er ástatt er engin hætta á því, að menn vinni sér slíkt
traust án þess að eiga það skilið, og því síður að þeir njót»
þess Iengi. En Sveinn hefur bæði unnið sér þetta traust oS
notið þess lengi, þó hann megi líka muna tvenna tímana, þv‘
um eitt skeið fór hann ekki varhluta af tortrygni landa sinna
og af flokksofstæki andstæðinga sinna. Þeir sem svo langt
muna, mega minnast kosningabaráttunnar hér í Reykjavík 1916»
er Sveinn var feldur frá þingsetu, og alls þess rógs, er þu
gekk um hann fjöllunum hærra. Annað atvik er mér í minni>
sem nánast er spaugilegt. Arið 1912 var Sveinn kosinn bæjai"
fulltrúi hér í Reykjavík. Andstæðingar hans voru þá í meiri'
hluta í bæjarstjórninni, og þeir tóku þann veg á móti honum>
að ég hygg að fáir nýkosnir bæjarfulltrúar eða engir haf>
fengið slíkar viðtökur. Þeir gengu algerlega fram hjá honum
við nefndakosningar, og komst hann ekki í neina af fasta-
nefndum bæjarstjórnarinnar. Var altalað, að þetta hefði verið
gert honum til háðungar, og voru sumir andstæðingar hans
talsvert hreyknir yfir þessu snjallræði. En það fór svo sem
vænta mátti. Jafnvel andstæðingum hans í bæjarstjórninni varö
það bráðlega ljóst, hvílíkur afburða starfsmaður hann var, oS
þeir léku þenna leik ekki oftar. Eftir það átti Sveinn, alla þa
stund sem hann var bæjarfulltrúi, sæti í mörgum þeim nefnd'
um, er mestu þykja varða.
Því var oft spáð, meðan á sjálfstæðisbaráttunni stóð, að ver
myndum lenda í vandræðum, ef vér ættum að taka ufanríkiS'