Eimreiðin - 01.04.1935, Blaðsíða 16

MÁTTAKVÖLMN
EIM lIEIÐltf
130
og gammarnir safnast að
hræinu. Öll fyrirbrigði, bæði
i heinii efnis og hugar, eru
ölduhreyfingar. Hugsanir þín-
ar eru ölduhreyfingar, og
þeim verður ekki náð af öðr-
um en þeim, sem hafa sömu
öldulengd og þú. Ef þú hugs-
ar illar hugsanir, dregurðu að
þér illar verur. Ef þú hugsar
góðar hugsanir, dregurðu að
þér góðar verur.
Eg hef notað orðin meðvit-
und, undirvitund og fjarvit-
und nokkuð lauslega og veit
því ekki með vissu, hvort þér
skiljið til l'ulls hvað ég á við
með þeim. Ég vil því lýsa
stuttlega, hvað ég á við, þeg-
ar ég tala um þessi þrjú
„þrep“ vitundarlífsins. Ég tek
dæmi af því, hvernig þau
starfa, til þess að skýra, hvað
þau eru. Ég lit á klukkuna og
sé að hún er fimm. Meðvitund
min hefur framkvæmt athug-
un. Athugunin er ekki
gleymd, en hverfur niður í
imdirvitundina og finnur þar
skylt bergmál af meðvitundar-
atriði frá deginum áður, er ég
hafði heðið embættisbróður
minn einn að hitta mig kl.
5,30 daginn eftir. (Hugsanir
undirvitundarinnar er hægt
að framkalla aftur með end-
urminningasambandi ein-
göngu, en slíkt er ekki hægt
að gera með hugsanir fjarvit-
undarinnar). Þessa endur-
vakningu bergmálsins kallo
ég „minni“, og veit þá einnig-
að jafnvel þótt ég hafi gleyrnt
öllu um að ég eigi að koma til
móts við embættisbróður
minn, af því að liðin eru ef til
vill tuttugu, þrjátíu, fjörutíu
ár eða meira, síðan við mælt'
um okkur mótið, þá er hæg*
að láta mig muna hvert ein-
asta atvik úr lífi mínu, með þvl
að dáleiða mig. í svo djúpan
dásvefn er hægt að Iáta mig
falla, að ég muni jafnvel ann-
að eins smáatriði og það, að
ég hafi einhvern tíma litið a
klukkuna og þá munað, að cg
hafi mælt mér mót við félag3
minn, þó að þetta sé nú sokk'
ið niður í djúp fjarvitundar
minnar. Fjarvitundin varð'
veitir i djúpum sinum þa
leyndardóma, sem ég hef fyr'
ir löngu gleymt, og ef til viH
gevmir hún sjálfan leyndaf'
dóm lífsins. Hún er eins og
næm grammófón-plata með á'
kaflega fjölbreytta eiginleika:
Hverja einustu hugsun neiö'
ur hún, hve hvikul og veik
sem sú hugsun er. Og undir
yfirborði plötunnar, þar sen1
viðkvæmt sambandið niiH1
hugsana yfirborðsins og al'
heimsvitundarinnar er tengt’
getur hver hugsun bergmálað