Eimreiðin - 01.04.1935, Blaðsíða 107

RllIREIÐIN
Á DÆLAMÝRUM
227
11111 íjöllin. Og þá staðnæmdust þeir hérna hjá okkur. Hér er
S'° s'’eitalegt umhorfs. Hús og fólk og vinnutæki. Og þeim
ei yængurinn léttur.
horfi oft á flugæfingar þeirra og er að hrjóta heilann
llni, hvernig þeir muni haga flugi sínu, svo að þeir rugli ekki
,0ðununi á hópfluginu nætur og daga yfir höfin, — svo að þeir
rek,st ekki á og velti hver öðrum niður. — Og nú held ég,
að °g hafi loksins fundið úrlausnina!
IJað voru eiginlega lóuhjón heima á íslandi eina fagra
S11niarnótt fyrir mörgum árum síðan, sem opnuðu augu mín.
8 nú i haust hef ég athugað þetta nærri þvi daglega. . . .
úllir farfuglar fljúga hópflug eftir settum reglum. Svanir,
1|nl)riniar, lómar og ýmsir aðrir stórir fuglar fljúga í hala-
l0fu ^neð ríflegu millibili, trönur skáhalt hver á eftir annari,
8ragæsir og helsingjar i odda o. s. frv. Óreglulegt eða reglu-
*"st hópflug svona stórra fugla og þungra væri óhugsanlegt.
e,r myndu lemja hver annan niður í hverju vængjataki.
daflug grágæsanna er t. d. alls eigi „plógur til að kljúfa
° tlð“- Hvernig mætti það verða? Og hvers vegna væri gæs-
1111Uni meiri þörf þess en t. d. svönum og trönum? Til odda-
ugsins liggja alt aðrar ástæður og eðlilegar. — En hvað er
a uni sniærri fuglana, sem fljúga í stórum hópum svo tug-
Usundum skiftir? Þurfa þeir engum reglum að hlíta? Jú,
SSutega. Og þeir gera það lika.
5’rir mörgum árum síðan komum við tveir saman ríðandi
. au af Dimmafjallgarði niður Vesturárdal í Vopnafirði ynd-
ega sumarnótt. Fram undan okkur flugu lóuhjón með
■ifr'n Un8a’ senl Þau voru að æfa undir lífið. Þetta var að
;,/ðnu miðnætti. Þau höfðu því tekið daginn snemma og
!"’u ekki slöku við kensluna. Ungarnir virtust vera nokk-
þe'1'0^1111 fuilfleygir. En þó sást mikill munur á vængjaburði
!rra °8 foreldranna.
I
dalinn, og
s. J°ufjölskyldan varð okkur samferða niður
f)ilm 'ið til hennar um tveggja stunda hríð. Eoreldrarnir
,pU UPP með ungana á milli sín i beinni línu og með jöfnu
þ'l 'hÍ1Í' pyrst flugu þau heint áfram. En alt i einu steyptu
við' SCr lllður hálfa leið til jarðar, en sveigðu aftur upp á
1 kleiðri beygju. Ungarnir vóru klaufskir í upphafi, eins