Eimreiðin - 01.04.1935, Blaðsíða 131

El‘'IHEIÐIN
RITSJA
251
^ r»enska het jukvxði; enda varpar sanianburðurinn við Hrólfs sögn kraka
U*u “ ýmislcgt i kvæðinu.
•itl l;L^*menn <>g aðrir unnendur islenzkra fornsagna munu þvi lesa með
k'gli liessa fyrstu liyðingu nefndrar sögu á enska tungu, ekki sizt þar
^ >» hér er um að ræða rómantiska frásögn, hressilega sagða og litauðga;
'l’iiiir það ekki til, að „höfundurinn" hefur bersýnilega verið gæddur
reint ekki litilli kýmnigáfu.
j i.'ðingin er gerð undir liandlciðslu prófessors H. V. (iordon, ineðan
11111 'ar hennari í cnskum og norrænum fræðum við University of I.eeds.
ann er nú háskólakennari í bókmentum við University of Mancliester
,R Islendingum að góðu kunnur lyrir áhuga sinn á fræðum vorum og
ljijls*uimi' sína i forn-íslcnzku (An Introduction to Old Norse, 1927).
ill ■" 1111111 i>aSnorðan og fjörlegan inngang, og liklcga nógu ýtarlegan fyrir
1 u nianna, en henni virðist býðingin aðallega ætluð; hefði ég ]jó
Kosið • •X
’ Ko nokkru nákvæmara licfði verið i sakirnar farið, t. d. um skyld-
01 a s°8unnar við Iijólfskviön.
•ið ' aklcga hrösar prófessor Gordon ]iýðandanuin, Miss Mills, fyrir ]>að,
Ull hlU' llefui farið harla mikið cigin götur hvað málfar snertir á þýðing-
°8 ekki i þvi efni siglt í kjölfar Morrisar og lærisveina hans, sem
-1,iu mal sagna])ýðinga sin-na úr hófi fram og hjuggu ósjahlan of nærri
,)ó'S -f'merkingu ]>eirra, svo úr varð þunglamaleg og óeðlileg enska;
Scn 1,1 Sf lofsamlegt megi annars um þýðingar ])eirra segja, cinkum þær,
jliiiorris sjálfur átti hlut að, jafn-frábær ritsnillingur og liann var.
s ^lills hefur hinsvcgar, eins og prófessor Gordon bendir á, gert sér
íllcsf f*
0 ai um að fvlgja sem trúlegast málblæ frumritsins, cinfaldleik ]>css
°8 þar hefur hcnni yfirleitt tekist furðu-vel. Er það höfuðkostur
i if "ka'inDar. I>ó málið á henni sé með nokkrum forncskjusvip, er ]>að
‘ naðartega lipur og eðlileg enska; einungis á stöku stað verður ]>ess
’eif ^ i’ókstaflega er þýtt, t. d. „rove liim asunder" (bls. 42) fyrir
]>t. * ''ann i sundr“. Stundum l)regst þýðanda einnig bogalistin, er til
keniur að snúa islenzkum talsháttum, eins og „við ramman reip að
,lraga“ (bls. 2)
úierk'1 Cr h° 'lórum lakara, að þýðingin er langt frá þvi að vera eins trú
Skj|.^Ulí'u fl'un>ritsins og æskilegt hefði verið; viða liefur þýðaiidinn niis-
l,„ ' ’ i"’að við var átt á fruminálinu, og ])að, svo hcrfilega stundum, að
" ^Slcjrj .. ^ ,
S(>Su ,'ernur i augum þcirra, sem handgengnir eru tungu vorri og forn-
u>ed 111 IU*n' aðei»s se>» dæmi þýðinguna: „He snored away the char-
S;[,|t Siee,> » setningunni: „hrýtr ])á í burtu svefnþorninn", og er auð-
•>* 1 '"l’Hð hefur misskilningur á mismunandi merkingu sagnarinnar
A* hrjóta“. Rúm
"sluni
lcyfir mér eigi að færa frekari rök fyrir ]>essum að-
Sk ’ '• niUlum’ en<la hef ég gert ]>að á öðrum stað.
sé • ^ 1U^ar 'ió þýðinguna eru einnig mjög af skori
Jaf»an án*.,,„.■.) .... .. ...
alitamál. Að ytra frágangi
num skamti, |>ó slikt
er hún vönduð vel.
Richard Reck.