Eimreiðin - 01.04.1935, Blaðsíða 15

MÁTTARVÖLDIN
135
"Ulnu láta sér skiljast, að
611 eru sjálfir höfundar böls
°g blessunar, og að það böl,
.e,n Þelr óttast, er getið af
þeitn’ Vegna þessa sama ótta.
a ,nun maðurinn taka þræði
rlaga sinna i sínar hendur,
neð tullri meðvitund um að
1,1111 sé sjálfur herra þeirra
ö slÍurnandi sinnar eigin sál-
u ’ Jutrarnir munu falla af
leiftursnögt.
0nunr leiftursnögt. Hið
^a,nla umhverfi mun víkja,
hið ^' er ma®UI 1'nnur> bínði
I "'nra með sjálfum sér og
^'"Ugengni sinni við aðra, að
, blln'nn og ný jörð eru
111 heimkynni hans.
On '
y e9 nýyVm himin og
■ ■ ■ og dauðinn mun
1 fr(imar til vera; hvorki
,r,nur né vein, nc kvöl er
wTtr.!il; hið f']rra er far-
fr. ^júandinn skynjaði hér
"nundan vald andans yfir
etm
dó
þel arisl<a kynstofni hafs
, Um "íeira en þrjú þús-
!ld ára skeið.
ar.Það er ekkert nýtt i þess-
j - bugoiynd um tilveruna
söif1'1^1 guðs hafa verið æ hin
sö U °g nninu verða æ hin
ijj/U 11111 tima og eilifð. 1
f" alheimsandans hefui
.Unu, en það er leyndar
11111 ’ sem Hindúar af hin-
aldrei verið til dauði, sorg,
þjáning, grátur, angist né
kvöl. Alt þetta er til komið
vegna þess, að „vatnskerin
vor litlu“, sem endurspegla
guðdóminn, eru gruggug og
óhrein af því samblandi ótta
og eigin takmarkana, sem ein-
kennir flesta menn. Oss á
ekki að vera ofvaxið að skilja,
hvað átt er við með þessari
endurspeglun, og hreinsa tæki
vor al' öllum sora. En til þess
að gera slikt, verðum vér að
standa vörð við hlið vorra
eigin hugsana, svo engin ill
né neikvæð hugsun fái siast
niður i fjarvitund vora. Ef
slikum hugsunum er leyft
það, munu þær í sífellu skjóta
nýjum frjóöngum og draga
með sér aðrar líkar. Minn-
umst orða Páls: kví að har-
áttan, sem vér eigum i, er
ekki við blóð og hold, heldur
við tignirnar og völdin, við
heimsdrotna þessa myrkurs,
við andaverur vonzkunnar í
himingeimnum.-) Hrafnar
klekja út hröfnum! Likur
sækir líkan heim! Ef þú hugs-
ar illar hugsanir og kvíðvæn-
legar, þá ertu með því að festa
upp merki í hinum ósýnilega
heimi, og að því merki munu
ill öfl safnast jafn-óbrigðilega
Opi
nb.
Jóh. 21, 1.—4. — 2)
Ef. 6, 12.