Eimreiðin - 01.10.1942, Síða 39

ElsIRF.IÐIN
HLUTUR HÚSFREYJU Á STURLUNGÁÖLD
311
-Vl'r jól hafði Gróa gert þá að vinum, Þorgils og piltinn,
Sem hðfuðhöggið fékk.
Sturla Sighvatsson gekk að eiga Solveigu frá Odda, sem
)olt' bera af göfugum meyjum samtíðar. Hann hafði haldið
'dlu, og þau mundu varla hafa skilið að fullu við komu
' olveigar, ef Halldóra, móðir Sturlu, liin mesta atkvæðakona,
lefði ekki látið fylgja frillunni til föðurhúsa. Eftir það unn-
11 ft þau mjög Solveig og Sturla. Þegar Vestfirðingar unnu
1111 olræmdu hervirki á Sauðafelli, lá Solveig á sæng eftir
11 nshurð, og skóku þeir að henni blóðug sverðin, sem þeir
Segðust hafa litað með lokkinn á Dala-Frey (Sturlu). Hún
1SSi ekki, að þeir höfðu eigi náð honum. Sturla vissi ekki
11111 k°mu þeirra fyrr en síðar og afhroð sitt á eign og mönn-
11111' Spurði hann þegar um Solveigu, hvort hún hefði mein
c fengið. Svo var ekki. Þá spurði hann einskis frekar.
Steinvör, systir Sturlu, var skörungur og' kemur nokkuð við
ndir eftir hann og þá, sem létust á Örlygsstöðum. Draum-
1Síl kennar um höfuðið í aurtröð, afhöggvið, er einhver ægi-
áasta hefndareggjun hinnar blóðugu aldar. Hálfdan á Keld-
Ul11, maður hennar, spakastur Oddaverja Joá og fullhugi í
ailn, átti systurmanns að hefna, þar sem Sturla var. En
Seinlega þótti þeim Steinvöru og Þórði lcakala hann rísa til
'efndanna. Hún bað Hálfdan taka við búrlyklunum, vopnin
aki hún til að hefna föður síns. Við jiau orð þótti Hálfdani
uð'egast að safna liði og fylgja Þórði, þótt þar risi að nýju
j11 'iðureign ættar hans við Haukdæli, sein lauk með aftöku
oiðar Andréssonar, „síðasta Oddaverjans“.
^ ^fefnunn, kona Ögmundar Helgasonar í Kirkjubæ, var
l^. ^nf^Hingaættar og hlaut árangurslaust að reyna að afstýra
1111111 átakanlega harmleik Svínfellingasögu. Með þeim Ög-
lll,ndi var löngum Guðmundur, sonur Orms, hróður hennar,
er Sæmundur Ormsson tók höfðingdóm eftir föður sinn,
c 11 llen’ Guðmundur bræður saman gegn Ögmundi, og
‘uð banvænn fjandskapur úr átökum um héraðsvöld. Álf-
() Ur’ nióðir Guðmundar, vildi hefta hann frá að deila við
^k'nund, en réð ekki við. Steinunn réð því lengi, að Ögmund-
1 ilerðist ekki við Sæmund, „kvaðst hún bæði til spara bónda
1 °g bróðursonu sína“. Sakir þeirrar frestunar varð Ög-