Eimreiðin - 01.10.1942, Síða 71

^IMREIÐIX
Hamfarir.
Eftir sögn Guðnýjar Pétursdóttur.
I'i’itt þann, sem hér fer á eftir, hef ég skráð eftir sögn Guðnýjar
I étursdóttur i Borgarfirði eystra, en hún er með merkilegustu dulsæis-
'"'innuin, sem ég hef liaft spurnir af hér á landi. — Halldör Pétursson.]
Veturinn 1919—20 bjnggu foreldrar minir á GeirastöÖum
1 Hróarstungu. Hjá okkur var vinnukona, að nafni Margrét
I-’orsteinsdóttir, og hafði verið lengi. Þennan vetur var ég í
Heyk
javík, á Nýlendugötu 15, til heimilis hjá systur minni,
^igrúnu Pétursdóttur, nú lil heimilis á Bergstaðastræli 2 í
Hcykjavík.
Kvöld eill mn veturinn ætla ég í leikhúsið og var buin að
i'aupa aðgöngumiða. En kl. um 5 finnst mér ég endilega
lJurfa að hvíla mig, en |iað var ekki vani minn að leggjast
ij’rir á daginn. Þetta sækir svo fast að mér, að ég stenzt ekki
niatið, en fer inn í herbergi mitt og leggst upp í rúm. Ekki
Hnnst mér ég sofna, því að mér fannst ég alltaf heyra í Rúnu
systur minni, sem var í næsta herbergi með son sinn, Einhr
u<5 nafni, sem var á fyrsta ári. Mér finnst svo allt í einu, að
Þakið sé horfið af húsinu, og ég sé upp í heiðan himininn.
^:,r najst svíf ég út í geiminn, en um leið og ég er að svífa
UPP> sé ég sjálfa mig i rúminu, og sú sjón er mér alltaf minnis-
staeðust. Eg veit svo ekkert hvert ég fer og man ekkert el'tir
"ler, fyrr en ég kem til jarðar, á svo nefndri Hlíð ofan við
tninnhildargerði austur á Fljótsdalshéraði. Milli Gunnhildar-
kerðis og Geirastaða er um hálftíma gangur og einn bær á
hiilli, Nefbjarnarstaðir. Ég geng svo út eftir bliðinni, sem
Ua0r 'ú undir Nefbjarnarstaði. Þegar ég kem á túnið á Nef-
hjarnarstöðum sé ég til tveggja manna, sem stefna út í Geira-
staði. Greikka ég nú sporið í því skyni að draga þá uppi og
Uæ þeim hjá svo nefndu Kjóahrauni, skammt fvrir utan
Nefbjarnarstaði. Ég þekki þá strax, að þetta er áðurnefnd
Nargrét, sem ég kalla Grétu, og Guðbjörg Gunnarsdóttir ráðs-
^<>na á Nefbjarnarstöðum, bezta vinkona mín, nú búsett i