Eimreiðin - 01.07.1944, Síða 32

KIMREIÐIN
All± er væn±, sem vel er græní.
Eftir Ingólf Davíðsson.
Endur fvrir löngu, aftur í <jrárri forneskju, var loftslag á
norðurslóðum miklu hlýrra en nú. Hafa fundizt leifar af suð-
lænum skójiarfjróðri, sem vaxið liefur fyrrum á íslandi. Þá liefur
verið blómlegt um að litast. Eikur, beykitré, stórvaxnir barr-
viðir og fleiri trjátegundir liafa þá myndað mikla skóga. Ekki
var samt ætíð friðvænlegt. Eldgos og aðrar bamfarir náttúrunnar
gerðu öðru bvoru ærinn usla í skógunum, fyrr og síðar. Ekki er
vitað, að menn liafi þá lifað á Islandi, til þess að njóta grósku-
magnsins og skógardýrðarinnar. Þannig liðu þúsundir ára. Þá tók
að kólna í veðri. Veturnir urðu langir og belkaldir, og sumar-
bitinn fór þverrandi. Jöklar settust að á fjöllunum. Þeir teygðu
íshrammana stöðugt lengra og lengra út eftir dölunum og sigu
niður hlíðarnar ár frá ári. ísinn brauzt áfram óstöðvandi og evddi
öllu lífi, sem fyrir varð. Loks varð allt landið lielkalt og livitt,
vetur ög sumar. Úti fyrir ströndunum náðu ísbrannirnar langt
á baf út. Gróðurinn suðræni dó, og dýralífið eyddist eða leitaði
suður á bóginn, það, sem sterka vængi hafði. Einstöku tindar
munu samt bafa staðið upp úr lijarninu. Má vera, að eitthvað
af jurtum og liðdýrum bafi lifað þar af fimbulveturinn mikla-
Jarðeldurinn bélt óskertum kröftum, þrátt fyrir heljarfarg íssins,
og beitar uppsprettur þurru ekki. Það rauk sums staðar upp U1
jöklinum, og kringum bveri og laugar béldust auðir blettir, þaI
sem eittbvað af urtum og smádýrum ef til vill liefur getað dregið
fram lífið milli blýviðriskaflanna. Var jökultíminn ekki óslitm'1’
lieldur blýnaði stundum að mun, svo að jurtagróður náði f°*"
festu aftur á stórum svæðum. Isinn sótti á og liopaði á víxl.
1 lok jökultímans var eyðilegt um að litast á Islandi. Landið va1
gróðurlaust að kalla — berar klappir, urðir, leir og sandar. Svip1,r
þess var barður og lirikalegur. Aldirnar liðu. Gróðrarlitur tók
smám saman að færast yfir landið á ný. Mosinn og skófirnar
liéldu innreið sína, og grastoppar fóru að sjást rnilli steina. Gróð
urleifarnar, sem lifað böfðu jökultímann, lögðu land undir f°t-