Eimreiðin - 01.10.1947, Qupperneq 78

302
EIMREIÐIN
SÝN
„Það er ekki rétt hjá þér“,
6varaði ég. „Sannleikurinn er
sá, að ég fylgtli ráðleggingum
læknÍ6Íns þíns í laumi, þó svona
illa tækist til“.
Hvaða lygi er svo hatröm, að
konan geti ekki brugðið henni
fyrir sig, þegar hún þarf á að
halda! Mæðurnar skrökva að
börnum sínum til þess að friða
þau, eiginkonurnar að feðrum
barna sinna til þess að sefa þá.
Við erum aldrei lausar við að
nota okkur ueyðarlygina.
Með blekkingum mínum gat
ég komið á sáttum milli manns-
ins míns og Dada. Ég hafði
dulið manninn minn hins
sanna, vegna þess að Dada hafði
eggjað mig á það, og Dada ásak-
aði sjálfan sig fyrir. Og mann-
inn minn iðraði þess að liafa
ekki farið að ráðum bróður
míns undir eins.
Loks varð það að samkomu-
lagi milli þeirra og mín, að
enskur læknir var 6Óttur, og
liann skar upp á mér vinstra
augað. En það auga var þá
orðið of veikt til að þola á-
reynsluna, og ég varð brátt
alveg blind á því. Smám sam-
an dofnaði svo sýnin á hægra
auganu einnig, og ég sat eftir
í myrkrinu.
Eitt sinn, er maðurinn minn
sat hjá mér, þar sem ég lá veik
í rúmi mínu, sagði hann upp
úr eins manns hljóði: „Ég get
ekki lýst því, hvað ég skamm-
ast mín gagnvart þér, Kumó,
því það er mín sök, hvernig
komið er með augun þín“.
Ég fann grátstafinn í rödd
hans, og þá tók ég utan um
hægri hönd lians með báðum
mínum og sagði: Hvers vegna
segirðu þetta! Þú gerðir ná-
kvæmlega það, sem rétt var.
Þú hefur ekki gert annað en
það, sem þú hafðir rétt til, og
farið eftir beztu samvizku.
Hugsaðu þér, ef einhver ókunn-
ur læknir hefði komið og svift
mig sýn; hvaða huggun hefði
mér þá verið búin? En nú veit
ég að allt liefur snúizt til góðs,
og mín mikla huggun er sú, að
það er í þínum höndum, sem
sjón mín liefur glatazt. Þegar
Ramchandra átti einu lótus-
blómi of fátt til að fórna guði,
þá bauð hann fram bæði augu
sín fyrir lótusblómið. Og ég
hef gefið guði mínum augun
mín. Hvenær sem þú sérð eitt-
livað, sem gleður þig, þá þakk-
aðu mér það, og þakkir þínar
skulu verða mér heilög fórn og
gjöf fyrir þá fegurð, sem þu
færð að sjá.
Ég fullyrði auðvitað ekki, að
ég liafi sagt allt þetta þarna og
í þetta skipti; því það er ekki
hægt að tala um þessa hluti
óvænt og undirbúningslaust. En