Eimreiðin - 01.10.1947, Blaðsíða 88

312
RADDIR
EIMREIÐIN
gjörum oss grein fyrir því, til
hvers vér lifum og störfum.
Og höldum svo áfram að vera
góðir og batnandi Islendingar í
nafni „Guðs vors lahds“.
Sig. Vilhjálmsson.
NAFNBREYTING
Á ÍSLANDI.
Fyrir 21 ári hafði ég orð á því
við einn af kennimönnum vorum,
að þjóðin þyrfti að breyta nafni
landsins vegna hins illa beygs, sem
nafnið fæli l sér hér heima fyrir
og meðal framandi þjóða. Hann
tók þessu fálega, kvað ýmsa hafa
orðað þetta fyrr við sig, en taldi
ýmsa erfiðleika vera á slíkri nafn-
breytingu.
Nú hefur timaritið Eimreiðin
flutt athyglisverða grein um þetta
efni, eftir Egil Hallgrímsson, og
er þessi höfundur hinn þriðji í
röðinni, er um þetta ritá'r, svo áð
ég viti. Hinir eru þeir Þorsteinn
Björnsson frá Bæ og Sigurður
Ólason, hæstaréttarlögmaður. All-
ir þessir menn beita rökum í mál-
flutningi sinum og hófstillingu, svo
sem vera ber.
I eftirfarandi orðum mun ég
segja skoðun mína í þessu máli,
nafnbreytingu á landi voru.
Vér Islendingar höfum i tíma og
ótima hrópað mjög á framandi
lönd. Landkynningin hefur oft fal-
ið í sér eins og beiðni um að létta
lífsbdráttu vora. Oll skrifin og
umræður manna í milli um að gera
fsland að miklu ferðamannalandi
með fullkomnum gistihúsum og
öðru því, er slíkri starfsemi heyrir
til, virðist mér meðal annars sanna
þetta. Óskin um nafnbreytingu
byggist á einu atriði fyrst og
fremst: að heiti landsins gefur
ekki til kynna að hér búi siðaðir
menn, heldur jarðgrafnir, sem fá-
um komi við, jafnvel þótt þeir liðu
undir lok sem hvefjar aðrar stein-
aldarntenjar. ÍSLAND — auðnin,
dauðinn á hverju leiti — skapar
ekki þrá hjá þjóðum til að vita
meira um slíkt land.
Islendingum, sem þrá menning-
arlíf fólki sínu til handa, stendur ,
ekki á sama, hvaða hugmyndir
rikja með framandi þjóðum um
hag vom og lífsskilyrði. Að þurfa
að halda sýningu á Islendingum
á hverjum tíu árum í helstu borg-
um heim, l þeim eina tilgangi að
sanna, að hér á íslandi séu menn
bjartir á hörund og listfengir a
marga lund, það er of dýrt fyrir
þjóð, sem býr í skóg- og kornlausu
landi.
Engar þjóðir geta nú lifað
menningarlífi án margvíslegra
viðslcipta við þjóðir'og lönd. Þetta
gildir líka um okkur liér. Engvnn
mun nokkru sinni geta sagt um,
livað mikið illt vér höfum Uðið
fyrir heiti lands vors. Nafnbreyt-
ing getur dregið úr sviðanum.
Hver einstaklingur þjóðarinnar
mun stynja undir heiti landsvns,
meðan ekkert er aðhafzt í nafn-
breytingunni. Minnimáttarkennd
mikils hluta þjóðar vorrar um ar
og aldir er að rekja til nafnsins
sjálfs á landinu.
Til eru þeir menn á landi voru,
sem vita, að Ijót nöfn á meyjum
og sveinum hafa orðið þeim fjötur
um fót um langa ævi og sumar
ættir jafnvel ekki beðið þess bæt
ur, — af mannlegum dómi dxmt.
Illir hugir orka mikils, sem steðja
að Ijótum nöfnum. Mannleg grein
nær oft skammt og skemmst a
sjálft lifið. —