Eimreiðin - 01.10.1947, Blaðsíða 87

eimreiðin
RADDIR
311
lægur, þegar harönar í ári. En
þá er það, sem reynir á þor og
tnanndóm þjóðarinnar: að yfir-
buga þá erfiðleika, sem þvi fylgja,
eins og alla aðra, er að halda velli
a óðali vor Islendinga, Islandi.
Enda þótt Hrafna-Flóki, þessi
wiynd andvaraleysisins, kunni að
hafa gefið landinu nafn í bræði
stnni, er honum brugðust vonir
um hóglífi og skjótfenginn gróða,
nýrir það á engan hátt réttmæti
uafnsins. Þannig munu landnáms-
, uiennimir hafa litið á.
Grænlandsnafnið átti að vera til
að fýsa menn þar landvistar. En
hvernig fór? Grænlendingarnir
urðu ekki sigursælli, með sínu að-
laðandi nafni, en íslendingamir.
Hér stoðar ekki að taka dæmi af
breytingum, sem gerðar hafa verið
a horgum og löndum annarsstað-
ar' Osló var t. d. fyrst heiti á
s°mu slóðum og Christiania byggð-
ist. Christiania var heiti gefið eft-
tr erlendum konungi, og þvl eðli-
leg og rétt breytingin, er Norð-
lnenn tóku fyrir alvöru að gera
s^r grein fyrir sjálfstæði sínu.
er á íslandi liefur ekkert slíkt
Verzt. Enda þótt erlendir vald-
>afar færu hér með yfirgangi,
n^egnuðu þeir aldrei að kúga þjóð-
erni vort. Alveg hliðstæð hinni
norsku eru ýmsar fleiri breyting-
ar á nöfnum, þær eiga þjóðlegan
ynundvöll, og skal þetta ekki
lengra rakið hér.
Mér þykir við íslendingar leggja
°f niikið upp úr áliti annarra
° 'kur. Það er eins og við viljum
'eppa eftir hóli annarra. Mér
? lr^sí þetta bera vott um minni-
nattarkend, eins og sjálfshól, sem
astæðulaust er að láta ná á sér
um- Ef svo ætti að fara að
skreyta með nýju nafni, mætti
líkja því við það, er hégómlegum
konum finnst nauðsyn að mála
ásjónu sína, til þess að ganga
betur i augun á öðrum, hvort
tveggja sprottið af því sama.
Ég fæ ekki séð, að það hafi
nokkra minnstu þýðingu fyrir
efnalega og menningarlega þróun
Islendinga, að tekið verði upp nýtt
nafn á landinu. Þó gæti verið, að
nafnbreytingin hefði nokkum
kostnað í för með sér. Og sízt
mundi sú þróun verða til bóta. Sé
það nauðsyn, að landið og þjóðin
sé rétt skilin og rétt þekkt, er
frumskilyrði þess að svo verði, að
Islandssagan sé rétt kennd. Og nú
ætti að vera tök á því, gegnum
starf Sameinuðu þjóðanna, að fá
leiðréttar kennslubækur hinna
ýmsu þjóða, að því leyti, sem
snertir islenzka sögu og landa-
fræði.
Ég tel alveg vlst, að bezt fari
á því fyrir þjóð vora, að hún komi
til dyranna eins og hún er klædd,
og að hún haldi áfram starfi sinna
beztu sona á öllum öldum, við að
bæta landið og auka við menn-
ingarfjársjóði sína.
Nafnið fsland er stílhreint og
fallegt, eins og sjálfur ísinn. Það
er stutt. Það er réttnefni, og „það
er samgróið öllu því bezta í mér".
Látum ekki blekkjast af því,
sem hugsunarlitlir og illa upplýst-
ir útlendingar segja um land vort
og þjóð. Tökum tillit til þess, sem
vel upplýst fólk segir af þekkingu
um landið og þjóðina. Skrifum
okkur til minnis gagnrýni, hvort
sem hún er innlend eða erlend. At-
hugum hvort hún er á rökum
reist og hvað við þá getum gert
til úrbóta, ef svo er. Umfram allt