Eimreiðin - 01.10.1947, Blaðsíða 58

EIMREIÐIN
Sól og sumar
á Húnaflóasiröndum.
Eftir Ingólf DavíSsson.
Það rigndi ein6 og venjulega í Reykjavík föstudagsmorguninn
1. ágÚ6t í eumar. Hólmavíkurbíllinn átti að leggja af stað kl. 7
árdegie. En bílstjórinn naut morgunblundsins lengi. Farþegamir
tíndust inn á 8töðina eða bímdu í skjóli undir húsveggnum. Bíl
var ekið hratt í hlaðið. Var þar kominn Áskell jurtakynbótafræð-
ingur á Volvó sínum, flytjandi Gröntved grasafræðing, sem ásamt
undirrituðum ætlaði í grasaferð til Húnaflóastranda. Langferða-
bílnum var tregt um gang vegna bleylunnar, en loks seig bann
af stað kl. 8,30, og gekk nú allt greiðlega upp í Hvalfjörð. En
undir Þyrli kom babb í bátinn. Mokstursvél bafði festst í veginum
og varð ekki þokað. Varð að bera mikið grjót í vegarbrúnina og
síðan draga og ýta langri runu af bílum fram lijá ferlíkinu.
Hjálpuðust bílstjórar og farþegar vel að, en samt olli þetta
klukkustundar töf. Gekk nú allt eins og í sögu að skála Vigfúsar
undir Grábrók. Matur og dálítil sólarglæta f jörgaði fólkið. Gengu
sumir á gígliólinn. 1 gráa lilíð bans mætti á fallegan og sérkenni-
legan liátt rita nafn skálans með melgrasi eða öðru grasi, eins
og dr. Helgi Tómasson stakk upp á í sumar. Fagurt er þarna
um að litast, enda var eitt sinn kveðið:
HreðavatniS hýra, bláa;
hraunið úfna — svarta og gráa,
birkilundum bústnum stráð.
Gráhrók hefur gusað eldi,
gjalli klædd og mosafeldi.
Ilér er íslands sköpun skráð.
1 Dölunum sást sól annað veifið. Fyrir neðan Ásgarð varð bfll'
inn staður í hálftíma, líkt og bestur, sem endilega vill stanza við
gamlan áfangastað. En nú koma langferðabílar ekki lengur við
í Ásgarði. Bílstjórinn dyttaði að vélinni og ók síðan allt hvað af