Eimreiðin - 01.10.1947, Blaðsíða 86

310
RADDIR
EIMREIÐIN
áreiðanlega að sætta okkur við
það, að aðrar þjóðir kunni að hafa
fráleitar hugmyndir um land vort
og þjóð. Það er ekki á voru valdi
að breyta hnattstöðu landsins.
Stærri þjóðir en okkar verða að
sætta sig við rangar hugmyndir
um sig. Jafnvel Englendingar
urðu að þola, að Þjóðverjar teldu
þá úrkynjaða vesalinga á tíma
nazismans. Mér er ekki með öllu
grunlaust um, að sú skoðun hafi
náð útbreiðslu. Og Bretar urðu að
heyja blóðuga styrjöld til þess að
sýna Þjóðverjum fram á, að þeir
voru enn með fullum þrótti.
Um dæmi þessu lík mætti skrifa
stóra bók, en ég læt þetta nægja.
Hver sæmilega siðmenntur
maður mun hika við í skoðunum
sínum og beiðast afsökunar á van-
þekkingu sinni, er hann verður
hennar var, likt og kemur fram
í frásögn Steingríms Arasonar
kénna/ra, sem greinarhöfundurinn
vitnar til. Sjálfur hef ég rekið
mig á vanþekkingu annarra þjóða
á Islandi og Islendingum. Vetur-
inn 1917 var ég heimilismaður á
bóndabýli á sunnanverðu Sjálandi.
Ég vildi kynnast dönskum bændum
og lífi þeirra. Á heimili þessu
naut ég framúrskarandi aðbúð-
ar. Þarna var gamalt og ungt
fólk, eins og gengur. Yngri menn-
imir kunnu góð skil á íslandi og
tslendingum, en voru ekki lausir
við rangar hugmyndir um stærð
landsins o. fl. En það, sem þeir
áttu verst með að átta sig á, var,
að svo fámenn þjóð, „ikke flere end
paa Frederiksberg", eins og þeir
orðuðu það, skyldi hugsa til sjálfs-
forræðis.
A þessu heimili var aldraður
„Sognefoged“ eða hreppstjóri.
Hann trúði mér fyrir því, eftir að
við vorum orðnir góðir vinir, að
liann hafi lialdið, áð von væri á
eskimóa, þegar mín var von þang-
að. Hann varð svo bersýnilega for-
viða, þegar ég kom, að ég tók eftir
því, þótt ég vissi elcki þá, af liverju
það var.
Þetta dæmi, sem ég læt nægja,
sýnir bezt, að vöntun á fræðslu er
aðalástæðan fyrir röngu áliti á
þjóðum og löndum.
Vera má, ef ég hefði komið frá
landi, sem Gullland hét, hefði þessi
aldraði heiðursmaður búist við að
kynnast syni einhvers mílljóna-
mærings. Yngri kynslóðin hafði
fengið aðra og fullkomnari
fræðslu, og þess vegna vissu þeir,
að Islendingar eru germanir, lík-
lega blandaðir keltum.
Svipað þessu mun vera ástatt
um þekkingu manna á íslandi
mjög víða. Þeir, sem rétta fræðslu
fá, munu vita rétt, en þeir sem
enga fræðslu fá eða ranga, vita
rangt, og svo mundi vera, hvað
sem landið héti. — Athugum nú
sögulega hlið þessa máls.
Frá því er land vort byggðist,
hefur það heitið ísland og þjóðin
íslendingar. Það hefur að sjálf-
sögðu enga þýðingu, hvaða nöfn
hinir ýmsu sæfarendur gáfu land-
inu áður. Landið hefur þau 1073
ár, síðan fyrst hófst skipulegt
landnám, borið nafnið ísland, og
það er orðið samgróið vitund þjóð-
arinnar, að hún sé íslenzk. Það
má telja til flóttaeinkennanna, er
mönnum dettur í hug að hætta að
vera íslendingar. Nafnið ísland
er réttnefni. Jöklar íslands eru
staðreynd. Það er og staðreynd,
að íshafið liggur upp að nyrstu
töngum landsins og ísinn er na-