Eimreiðin - 01.01.1957, Síða 91

RITSJÁ
75
'ni valinu, en nokkrar sögur hans
6ru ^enni þó fremri. Val á þessari
SOgu ^agalíns gæti bent til þess, að
Ue udina hefði vantað eina sögu í
Þar sem nefnt væri verkalýðs-
ag °S verkfall, og þessi tali/t
ezt' Ef þessi ágizkun reyndist ekki
V. Út í bláinn, þá er auð-
1 að bókin á ekki að skoðast
íCru úrval, nema ef til vill öðrum
I ' úví verður ekki trúað átaka-
VrU,St. bessir fimm vísu telji, að
‘ oðir barnanna sé fremri til dæmis
r> °Uunni að austan að skáldlegri
ger og listrænum vinnubrögðum,
S'° a® nefnd sé önnur af nýrri sög-
Um höfundar, - því trúlega þykir
e’nt kominn fnykur af Tófuskinn-
jUu’ bó að það hafi þegar eignazt
16 arsæti meðal smásagna okkar.
^aga Kristmanns Guðmundsson-
. ossgötur hefur ekkert sér til
‘gSJtis fram yfir að minnsta kosti
en h' °rhar a®rar sögur hans, annað
^ .. Ó’ a® hún gerist á geðveikra-
® ■■ Niðurlag sögunnar er gallað.
utn Unt^Ur hefur hraðað sögulokum
sk ’ • °f °g nndirbyggir ekki eða
tiðh^ nægdega þá örlagaríku höf-
sö reytÍngu’ sem verður a báðum
gupersónunum á einni og sömu
á°ttu, túl þess að það orki eðlilega
sj. ^andann, — þrátt fyrir það, sem
sem * ^vo^dið áður. — Höfundur,
J? aJafr* sannkímna og þó raun-
iaf ^ iS°gU og gv°na er lífið, — eða
UnU ^remlýriska perlu eins og Sög-
uaum Siggu á Gerðabergi, seilist
sö tur®arás til loku að taka í úrval
gU. sem jafnnærri liggur að sé
ggjuð eins og Krossgötur.
er^* felli ég mig við sögu bá-
jn . Uomundur Daníelsson á í bók-
'lli h ^igsla' Sagan er sögð af mik-
’unnáttu, en hún er svo frá-
hrindandi í sínum óhugnanleik, að
þó að höfundurinn hafi þótzt þurfa
að herða eggjar kunnáttu sinnar í
blóði hennar með því að rita hana
og setja á prent, ættu aðrir að láta
hana um kyrrt liggja. Slík eru áhrif
hennar á mig. Inngangssagan í
sömu bók og Vígsla er tekin úr,
Pytturinn botnlausi, hefur alla
sömu kosti og Vígsla, en óhugnað-
ur Vígslunnar verður að kitlandi
leyndardómi i Pyttinum, tempruð-
um, ofbeldislausum hryllingi.
Þá er þarna einn af hinum vin-
sælu ferða- og útvarpsþáttum Sig-
urðar Magnússonar kennara, Sha-
lom, sá fimmti í röðinni úr bók
hans, Vegur er yfir, er út var gefin
fyrir þremur árum. — Þennan þátt
átti ekki að taka með í þessa bók.
Slíkt er að misbjóða þeim lesend-
um, er hafa á því fulla þekkingu,
hvað er smásaga og hvað er frá-
saga. Shalom er frásaga af beztu
gerð eftir því, sem hér gerist, og
hún er byggð upp með líkum hætti
og smásaga. En það gerir ekki frá-
söguna að skáldsögu. Þarna hefur
væntanlega óskhyggja eins af hin-
um fimm ráðið og væntumþykja
hans á þessari hugþekku frásögn
ruglað hann.
Saga Jóns Óskars, Maður á kvisti
— kona á miðhæð, er innviðagrönn
og ekki veigamikil. Virðist naum-
ast trúlegt, að hún hafi verið talin
betri en sögur allra þeirra höfunda,
er ekki var rúm fyrir. Hitt væri
sanni nær, að hún væri óskasaga,
fremur en hitt, að hún eigi að
kynna einhverja stefnu eða hjá-
stefnu, sem aðrar sögur hafi ekki
túlkað. Sagan túlkar umkomuleysi
þess, sem er á valdi örbirgðar og
sjúkleika og hið vinsamlega af-