Eimreiðin - 01.10.1957, Qupperneq 22

254
EIMREIÐIN
þau vissu, að hann var kominn heim til að vera hjá þeim
þangað til þau dæju, og því væri öllu óhætt enn, enn væri
tími til að heyra, hvað á dagana hefði drifið.
Loks kom gamla konan inn og bað þá gera svo vel, kjötsúpan
væri komin á borðið. í stað þess að anza, sat sonurinn sem
fastast og bað þau að sækja sér lækni hið bráðasta.
Þeim brá í brún og spurðu, hvort hann kenndi sér meins.
Hann kvað það óveru, en honum hefði þó verið ráðlagt að
leita læknis, strax og hann kæmi heim. Gamli maðurinn bjó
sig út til að sækja lækni; gamla konan sat hnípin í stólnum,
sonurinn gældi þögull við kettlinginn, og kjötsúpan kólnaði
frammi í eldhúsi.
Læknirinn kom og skoðaði soninn hátt og lágt, hlustaði
liann og hristi höfuðið oft og lengi. Að lokum stóð læknii'-
inn upp, setti verkfærin í töskuna og skellti henni aftur. Þetta
var hár og herðibreiður maður, skórnir hans gljáburstaðir,
og það glytti í rauða hnappa á skyrtuerminni, þegar hann
setti upp svartan hattinn.
Þér þurfið á hælið strax á morgun, sagði hann djúpri röddu
og horfði á soninn Jrar sem hann sat nakinn niðrað mitti a
dívaninum og horfði í gaupnir sér.
Það var lengi Jrögn í stofunni nema klukkan tifaði.
Því hafið þér ekki leitað til læknis fyrr?
Orðalaust dró sonurinn velkt umslag upp úr vasanum og'
rétti lækninum. Hann fletti því sundur og las. Svo rétti hann
það aftur að syninum.
Ég skal útvega yður pláss strax á morgun, sagði læknirinn-
Svo kvaddi hann kurteislega og fór.
Daginn eftir fór hann á hælið. Það gengu strætisvagnaf
þangað með reglulegu millibili, en gamli maðurinn vildi fa
sér leigubíl, þótt leiðin væri löng. Gamla konan samsinnti,
en sonurinn lagði ekkert til málanna. Hann spurði bara,
hvort hann mætti hafa köttinn með sér á liælið. Svo óku J3e11
af stað, eftir að gamla konan hafði dúðað soninn í teppm11
og treflum.
Hælið var drjúgan spotta fyrir utan bæ, og þeir óku fram
hjá nokkrum sveitabæjum. Fólkið var að heyvinnu á tun-