Eimreiðin - 01.10.1957, Blaðsíða 54

286
EIMREIÐIN
„Þá skjóta þeir, auðvitað. Nei, ég skal segja þér eitt í trún-
aði, Gunnar minn, og ég segi það satt: Ég er svo vitlaus, að
mér er lífsins ómögulegt að láta sem ég sé vitlaus. Ég lief reynt
það.“ Mangi mehe finnur kuldahroll læsast um sig allan. Hann
setur bollann á munn sér og teygar úr honum. Byssukjaftar
. . . klikk-klikk . . . Þeir kunna aðferðina, þessir dónar. Ekki
þarf að efast um það. Þeir eru útlærðir í að drepa menn.
En Gunnar Br. Sigmundsson lætur engan bilbug á sér
finna. Honum er skemmt. Ótti Manga er honum sönnun
þess, að hann fari vel með hlutverk sitt, og leikurinn er hon-
um allt. Hann finnur til sömu hrifningar og hann naut, þeg-
ar liann heyrði grátklökkvann ætla að bera rödd sína ofur-
liði, þegar liann las kapelánsbænina í stúkunni. Og leikurinn
verður honum veruleiki, eins og jafnan skeður, þegar hann
nær tökum á hlutverkinu. Þessa stundina er persóna hans
klofin í tvær sjálfstæðar, en þó nátengdar heildir. Hann er 1
senn þýzki njósnarinn, Gunnar Br. Sigmundsson, hugdjarh
ævintýramaðurinn, sem leggur líf sitt í liættu og beitir ótrú-
legustu kænskubrögðum til þess að villa og blekkja óvini sína,
—■ og Gunnar Br. Sigmundsson, akfeiti lygalaupurinn, sem
situr að sumbli með ræflinum honum Manga melie og beitn'
öllum sínum leikhæfileikum til þess að ljúga að honum, ser
til gamans og álitsauka. Og lygalaupurinn dáist að þýzka
njósnáranum, og þýzki njósnarinn dáist að lygalaupnum.
„Þeir skjóta okkur einmitt ekki. Ekki ef þú stendur þig
eins og maður. Þeir sjá strax, að við erum fullir. Og þegar
þeir taka að yfirheyra okkur, — því það gera þeir, — segjum
við þeirn, að við séum að særa skipstjórann með klofna haus-
inn niður í klappirnar. Ég segi þeim það. Túlkurinn heim
heyrt skipstjórans með klofna hausinn getið, því ég hef sjálf-
ur sagt honurn söguna. Og þegar ég lief lokið máli mínu, "
taktu nú vel eftir . . . þegar ég lief lokið máli rnínu, segii' þu>
ósköp hægt og rólega, að ég fái alltaf þessi köst, þegar ég se
orðinn fullur. Þetta segir þú, og ég þori að hengja mig UPP
á, að það dugir. Þessir Bretaskrattar eru að vísu tortryggnM1
en gömul kerling, sem er gift ungum og fríðum manni, en
þeir eru nautheimskir. Ég þekki þá.“
„Þeir yfirheyra okkur ekki neitt. Þeir skjóta okkur bara