Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1957, Blaðsíða 57

Eimreiðin - 01.10.1957, Blaðsíða 57
GUNNAR BR. SIGMUNDSSON KVEÐUR BÆINN 289 stólnum við eldavélina og prjónar. Starir seiðdimmum aug- um út í húmljósa vornóttina. Gunnari kemur til hugar að kveðja hana. Það mundi teygja tímann. En Mangi mehe hef- ur þegar opnað eldhúsdyrnar, og hann verður að hafa gát á ftonum. heir ganga út. Svalur vornæturblærinn leikur um vanga þeirra. Seltublandinn þaraþef leggur frá fjörunni og klöpp- unurn. Gunnari Br. Sigmundssyni verður strax hughægra. í raun réttri skiptir það engu máli, þótt þeir fari niður á klapp- trnar. Það ætti að vera vitahættulaust. Bretinn veitir ferðum þeirra varla athygli, og þótt svo ólíklega færi, að þeir kæmu a vettvang, mundi ekki hjá því fara, að þeir könnuðust við konjaksþefinn. M angi mehe stendur á hlaðvarpanum og teygar að sér seltuþefinn. Hann er fæddur og uppalinn við þennan þef, og hann er vitum hans þægilegri en nokkur ilmvatnsangan. Hon- um verður litið til hafsins. Það er lognslétt og dimmt. Þeir ættu að fiska vel, sem eru úti með dragnót í nótt. Þarna standa þeir þegjandi nokkra stund og hugsar hvor S1tt. Mangi stingur höndunum í buxnavasana og starir til hafs, stálgráum, drykkjurökum augum. Golan leikur við hár hans, mikið, jarpt og úfið, strýkur magurt, beinabert and- htið, þreytulegt, seltubrennt og skítugt; gerir gælur við hökkar og loðnar augnabrúnir hans og þunnt, hnýtt nefið, er slútir yfir yfirvararskeggið, rennblautt af skrotóbakssafa eins og endranær. Gunnar Br. Sigmundsson stendur gleitt. Hann hefur dreg- rauðan snýtuklút úr vasa sínum, brýtur hann saman og tekur að þurrka svitann af blárauðri nefkörtunni; strýkur lvarmasepana, sem slapa yfir lítil, sískimandi og lymskuleg ‘lugun; nuddar lágt, hrukkótt ennið og skallann og bregður utnum að síðustu undir aukahökurnar. Hann hefur bull- Svitnað. Það er engin smáræðis áreynsla, sem fylgir því að ^tta hugmyndaflugi sínu og leikhæfileikum til hins ýtrasta. § td hvers hefur hann verið að þessu? Þeir þegja báðir. Mangi bíður þess, að Gunnar taki að |^Pra á fyrirhuguðu ferðalagi niður á klappirnar. Gunnar °sar hins vegar happi, er Mangi minnist ekki á það að
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.