Eimreiðin - 01.10.1957, Blaðsíða 66

298
EIMREIÐIN
einu sinni tiltæk. Hann flýtti sér ekki að svara. Kallið var
endurtekið. Gamli maðurinn skildi, að hann átti að koma
nær, en gerði það ekki fyrr en hann sá flöskuna. Það var
skammbyssa í hinni hendinni.
Þeir vildu fá að vita, hvort snekkjan væri enn inni á firð-
inum. Hann reyndi að segja þeim eins og var, en orðin
snerust í munni hans og vildu ekki koma fram í réttri mynd.
Honum datt í hug orðið njósnari og varð hverft við. Sigg-
gróin höndin krepptist um árina, þegar honum varð skyndi-
lega hugsað til bróður síns, sem hafði nýlega misst son sinn
í hafið. Voru það ef til vill þessir, sem sendu honum bana-
skeytið?
Allt í einu fylltist hann hatri gegn þessum mönnum, sem
reyndu að fá hjá honum upplýsingar. Hann sá eftir að hafa
svarað. Því hafði hann ekki bara þótzt ekkert skilja? Það er
alltaf auðvelt að vera vitur eftir á. Hann varð að reyna að
gera eitthvað. Hann rétti sig upp á þóftunni. Það var gott,
að orðin komu nú örar en áður. Hann sagði þeim, að snekkj-
an Iiefði verið löskuð og færi ekki aftur fyrr en eftir nokkra
daga . . . Lélegir sjómenn, Bretar. . . Flaskan skall í fiskrúmið.
„Fisktökuskipið, það var að fara. Það kemur í kvöld, fei'
norður . . . og. . . “ Gamli maðurinn sá að bros færðist á harð-
leitt andlitið gegnt honum. Bátnum hafði svifað frá, meðan
Iiann talaði. Nú lagðist hann fast á árarnar.
Hvellir vélarskellir heyrðust utan frá nesinu. Hann tók
fast á árunum, en leit ekki um skut. Skyldu þeir skjóta .. • ?
Þegar hann leit upp, var turninn að hverfa. Það væri vist
allt í lagi. Hann fann þreytuna og máttleysið streyma u®
líkamann.
Þegar vélbáturinn kom innar, veifaði gamli maðurinn, og
þeir tóku hann aftan í. Bátsverjar buðu honum kaffi, en
hann sagði þeim ekkert. Hann batt bátinn sinn við bryggju"
stigann og gekk upp. Hreppstjórann þurfti hann að hitta.
Skömmu seinna liljóp drengur með bréf til hermannanna-
Þeir höfðu tekið traustataki eina stofu, sem vissi út að hafinu-
Gamli maðurinn gekk stöðugt um gólf. Hann var óþolm-
móður. Hann tók hvað eftir annað í nefið, án þess að vita
af því, ráfaði út að glugganum og sá hús bróður síns. Her-