Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1957, Síða 66

Eimreiðin - 01.10.1957, Síða 66
298 EIMREIÐIN einu sinni tiltæk. Hann flýtti sér ekki að svara. Kallið var endurtekið. Gamli maðurinn skildi, að hann átti að koma nær, en gerði það ekki fyrr en hann sá flöskuna. Það var skammbyssa í hinni hendinni. Þeir vildu fá að vita, hvort snekkjan væri enn inni á firð- inum. Hann reyndi að segja þeim eins og var, en orðin snerust í munni hans og vildu ekki koma fram í réttri mynd. Honum datt í hug orðið njósnari og varð hverft við. Sigg- gróin höndin krepptist um árina, þegar honum varð skyndi- lega hugsað til bróður síns, sem hafði nýlega misst son sinn í hafið. Voru það ef til vill þessir, sem sendu honum bana- skeytið? Allt í einu fylltist hann hatri gegn þessum mönnum, sem reyndu að fá hjá honum upplýsingar. Hann sá eftir að hafa svarað. Því hafði hann ekki bara þótzt ekkert skilja? Það er alltaf auðvelt að vera vitur eftir á. Hann varð að reyna að gera eitthvað. Hann rétti sig upp á þóftunni. Það var gott, að orðin komu nú örar en áður. Hann sagði þeim, að snekkj- an Iiefði verið löskuð og færi ekki aftur fyrr en eftir nokkra daga . . . Lélegir sjómenn, Bretar. . . Flaskan skall í fiskrúmið. „Fisktökuskipið, það var að fara. Það kemur í kvöld, fei' norður . . . og. . . “ Gamli maðurinn sá að bros færðist á harð- leitt andlitið gegnt honum. Bátnum hafði svifað frá, meðan Iiann talaði. Nú lagðist hann fast á árarnar. Hvellir vélarskellir heyrðust utan frá nesinu. Hann tók fast á árunum, en leit ekki um skut. Skyldu þeir skjóta .. • ? Þegar hann leit upp, var turninn að hverfa. Það væri vist allt í lagi. Hann fann þreytuna og máttleysið streyma u® líkamann. Þegar vélbáturinn kom innar, veifaði gamli maðurinn, og þeir tóku hann aftan í. Bátsverjar buðu honum kaffi, en hann sagði þeim ekkert. Hann batt bátinn sinn við bryggju" stigann og gekk upp. Hreppstjórann þurfti hann að hitta. Skömmu seinna liljóp drengur með bréf til hermannanna- Þeir höfðu tekið traustataki eina stofu, sem vissi út að hafinu- Gamli maðurinn gekk stöðugt um gólf. Hann var óþolm- móður. Hann tók hvað eftir annað í nefið, án þess að vita af því, ráfaði út að glugganum og sá hús bróður síns. Her-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.