Eimreiðin - 01.10.1957, Síða 38

270
EIMREIÐIN
að leitast við að sigra“ og eins „að sá rógur sem menn taka
fyrir meinlaust skemmtital er langhættulegastur“, skildi bet-
ur en flestir samstirningar hans, á hverju samskipti manna
eiga að byggjast og hvers þarf með til að byggja upp fagurt
mannlíf.
Auk þess, sem hér er talið, var dr. Helgi vitranamaður.
Segir hann nokkuð af því í síðari bókum sínum og þó einna
mest í rnerkri ritgerð „Á annari stjörnu“, sem birtist fyrst í
Ingólfi 1914, en var síðar prentuð sér ásamt fleiri ritgerðunr.
Munu þessir hæfileikar hafa verið honum mikil hjálp í rann-
sóknum þeim, er leiddu til hinna líffræðilegu uppgötvana.
Fyrirbæri það, sem hann segir frá í Framnýal, er svo ein-
stætt, að nokkur líkindi eru á, að það muni mjög sjaldan
hafa borið fyrir augu dauðlegra manna. Fyrirbæri það sýnir
og sannar ljóslega, að skyldar sögur úr lífi hinna æðri trúar-
bragðahöfunda eru enginn tilbúningur. Sjálfur fullyrti hann,
að dýrðarsýnir slíkar myndu allir geta séð — og meira — þeg-
ar stefnunni yrði breytt og komið væri á öruggt samband við
líf annarra hnatta.
IX.
Árið 1922 var lokið útgáfu 1. bindis Nýals, sem staðið hafði
yfir í 3 ár. Einkunnarorð bókarinnar eru: „Útfyrir trúar-
brögðin, en ekki á móti þeim“. Dr. Helgi var þá fimmt-
ugur, og var honum haldið samsæti. Bjarni Jónsson frá Vogi
flutti aðalræðuna og mæltist vel. Skáldin fluttu honum kvæði,
og tek ég hér ljóðlínur úr kvæði Jóns Björnssonar:
Sá hann og skildi að sólnaveldin
svífa um geiminn full af lífi.
Meira er hitt að milli hnatta
manna snilli saman stillist. o. s. frv.
Fleiri skáld ortu til hans á þessum tímamótum og síðar,
svo sem Grétar Fells, Jón Magnússon, Jóhannes úr Kötlum,
Þorbjörn Þorskabítur, Hallgrímur Jónasson og Stephan G-
Stephansson. Þetta erindi er úr kvæði þess síðastnefnda:
Hugsýnir háar lieilla af tungu, fegurri orð en áður.
— Hlægir mig Helgi að Hávamál hið stærra,
er ort af íslendingi.