Eimreiðin - 01.01.1961, Qupperneq 43

EIMREIÐIN
e* hún er á boðstólum, það getur
þú reitt þig á.
" Ég veit að þú vilt vinna, en
það er ekki nóg, þú verður að fá
Vlnnu — 0g svo verður þú að ná í
kött. £g ]iefst ekki lengur við í
húsinu. Þessi helvizkur vargur get-
Ur lagzt á börnin.
~ K.ött? Já, margt er nú vitlaus-
‘<ia. En ég þekki engan, sem vildi
btia ntér fyrir kettinum sínum,
ems og nú er ásatt fyrir mér.
" Óttaleg vitleysa, trúa þér fyrir
etti, skárra væri það. Nú, jæja,
þn 8etur þó alltaf náð í flækings-
ntt> ég veit að það er mikið aí
Peim í bænum.
~~ Flækingskettir eru soltnir, og
eg baeti ekki hungruðu dýri inn á
beimilið.
Kettinum væri þó betra að
ngi'a inni i hlýjunni, þú verður
‘l® ná í kött og það bara strax.
, " Já, náðu i kött, segir þú — en
eg ^lata hungurvofuna.
~~ Þú getur náð í kött, ef þú
Vliit> það munar engu.
" Ég negli fyrir öll rottugötin
^ 1 hlisinn cva rrpnrr /»rr í nnnnv
hús
hu
húsinu, svo geng ég í önnur
°g negli fyrir rottugöt fyrir pen-
lnga> hvernig lýst þér á Kristbjörg?
Þú getur spaugað mín vegna, en
t vil ég fá, og það strax og svo
ettthvað í matinnl
hristbjörg tekur til í matar-
Pnum, en Eiríkur gengur inn í
'cfnstofuna. Þar sofa börnin bæði,
hann
strýkur viðkvæmt koll Þrast-
ar htla.
r ^iessaður, lijartans, litli kút-
jQlnn- Honum finnst umhverfið
1 hringum sig, spennir greipar
ujosti sér, og enni hans úðast
31
köldum svita; hann drjúpir lröfði
og gengur fram. Þögull og hörku-
legur gengur hann fram hjá Krist-
björgu, og út.
Þegar hún liefur lokið verki sínu,
fer hún inn í svefnstofuna og sezt
á rúmið. Hún tekur Þröst litla sof-
andi i fangið. — Litli vinurinn, svo
undarlega líkur pabba sínum. Hún
gælir blítt og innilega við hann,
leggur hann síðan i rúmið og liall-
ar sér út af hjá honum.
Kristbjörg vill fá kött, og má
vera flækingsköttur — gremjulegt
að henni skyldi detta þetta úrræði
í hug. Það er sannarlega þörf íyrir
kött, og auðvitað væri ekki meira
íyrir kisu heldur en þau, að þola
einhver harðindi. Undarlegt live
Kristbjörg er oft úrræðagóð. Það
liggur við að hún sé stundum úr-
ræðameiri en hann sjálfur, og það
er gremjulegt.
Dagskíman er komin á loftið, sem
annars er grátt og fremur kulda-
legt. Enginn maður á ferli, en
þarna er þá kattar skinn skjögr-
andi, og kemur á móti honum.
— Já, skinnið, þú kemur eins og
þú værir kallaður! Kisa setur upp
kryppu og vælir fyrir framan hann,
mjálmar ámátlega. Sannarlega er
þessi vesalingur hungraður, horað-
ur og hálf ógæfulegur, en bezt að
reyna hann samt, sjá hvað Krist-
björg segir. Og hann tekur köttinn
í fangið og snýr við heim á leið.
Kista sperrir eyrun, þegar Eirík-
ur sleppir lienni á eldhúsgólíið.
Hún lítur forvitnislega kringum sig
— gengur svo til hans, nuggar sér
vælandi við l'ætur lians. Köttur-