Eimreiðin - 01.01.1961, Qupperneq 94

82
EIMREIÐIN
á. Leikinn þýddi Emil Eyjólfsson
en söngvana Sigurður Þórarinsson
jarðfræðingur.
Á annan dag jóla frumsýndi leik-
húsið óperuna „Don Pasquale“
eftir ítalska tónskáldið Gaetano
Donizetti (1797-1848). Er Doni-
zetti af flestum talinn einn al' ágæt-
ustu óperuhöfundum, sem uppi
hafa verið og nokkurs konar milli-
liður milli þeirra Rossini’s og
Verdi’s. Hann samdi fjölda ópera,
en ,,Don Pasquale” santdi hann ár-
ið 1842, bæði texta og tónlist. Er
sú ópera því með síðustu verkum
tónskáldsins. „Don Pasquale” er
gleðileikur (opera buffa), sniðinn
eftir fyrirmyndum frá Rossini,
glæsilegt verk að því er tónlistina
snertir en efnisrýrt. Segir þar frá
rosknum og ríkum piparkarli, Don
Pasquale, sem reynir að neyða ung-
an frænda sinn, Ernesto til þess að
kvænast auðugri konu, honum
miklu eldri. En Ernesto ann lrinni
ungu og fögru Norinu og hafnar
því eindregið kvonfangi því, sem
Don Pasquale hefur ætlað hon-
um. Fer þó svo að lokum, fyrir
kænskubrögð Malatesta, vinar og
heimilislæknis Don Pasquale, að
hann neyðist til að leggja blessun
sína yfir ástir þeirra Ernesto og
Norinu.
Tyge Tygasen hinn konunglegi
danski hirðsöngvari, sem í fyrra
setti Rakarann í Sevilla á svið hér
í Þjóðleikhúsinu, hafði einnig á
hendi leikstjórnina á „Don Pas-
quale“. Er Tygesen mikilsmetinn
leikstjóri í heimalandi sínu, enda
mátti sjá Jrað á sýningunni á „Don
Pasquale” að þar hafði öruggu1'
kunnáttumaður verið að verki.
Hlutverkin í „Don Pasquale”
eru aðeins fimm og eitt Jreirra mjög
lítið. Kristinn Hallsson fór með
hlutverk Don Pasquale, veigamesta
hlutverk óperunnar. Guðmundur
Jónsson söng hlutverk Malateste,
Þuríður Pálsdóttir var Norina,
Guðmundur Guðjónsson Ernesto
og Egill Sveinsson lék hlutverk
Notariusar. Þrjú hin fyrst töldu
sungu hlutverk sín með mikluiB
glæsibrag og Guðmundur Guð-
jónsson leysti einnig hlutverk sitt
prýðilega af hendi. Hann hefur
einkar góða tenorrödcl frá náttúr-
unnar hendi, en skortir þjálfun
enda hefur hann tiltölulega stuttan
námstíma að baki. Hefur sjaldan
komið eins vel í ljós og að þessu
sinni hvers við erum megnugir á
sviði óperunnar, þar sem liér voru
eingöngu íslenzkir söngvarar að
verki. Getum við verið hreykin af
þvi hversu marga lilutgenga söngv-
ara við höfum eignast á stuttum
tíma.
Hljómsveitin lék mjög vel undir
ágætri stjórn Róberts A. Ottósson-
ar. Hinn skemmtilega og fagra
ballett sem prýddi sýninguna,
samdi sænski ballettmeistarinn
Karl Gustav Kruuse og stjórnaði
honum. Lárus Ingólfsson gerði
leiktjöldin eftir frumdrögum leik-
stjórans. Egill Bjarnason Jrýddi
óperutaxtann og hefur leyst Jrað
vandaverk ágætlega af hendi.
Næsta viðfangsefni Þjóðleikluiss-
ins var leikritið „Þjónar drottins“
eftir norska rithöfundinn Axel
Kielland. Er hann sonarsonur rit-