Eimreiðin - 01.09.1963, Page 11

EIMREIÐIN
195
Dagglaumsins hrönnum fagrar stéttir flœðir,
og fjaran hvit sem mjöll
af gullinbrúnum gestum hafs og sólar
og glöðu, villtu lífi tinclrar öll.
En þegar skyggir, œsitónlist œðir
sem eggja7i yfir gleðiþyrstan skarann.
er þokkabúinn þyrpist inn i slot.Í7i
og þyrstum vörum lífsins krása neytir
með ástarhungur, eld og 7nyrka7i þrótt.
sem undirl&ik við sólskin, blóm og nótt.
E71 vo7i og gleði hefjast hér oft hœrra
e7i liœzta fjallsins egg.
Og örlöghrap eins afta77s sárra og stcerra,
en ofan félli skriða þemia^i vegg.
í þínu sæla, sumarbjarta fa7igi
brýzt sorgin stundum fram sem leiftur skrugga.
í pálmamia og pilviðanna skugga
sézt pilsarvottur margur eimi á gangi,
sem aldrei á sér vo7i um fagnaðsfund
en fleinn þinn smaug til dauðs á voðastund.
E71 úti á vognum öslar mjallhvít kæ7ia
rneð uppi hverja voð.
Hihi hallar vængnum hvit, i björtu skini
í hafsins bláma og sólarroð.
Tvö glettin augu á garpinn unga rnæma,
sem gnoðinni með fínu taki stjór7iar,
— einn beitlur vilji, vökull, afreksgjarn,
viðbúinn jafnt til ráns og dýrrar fórnar.
Sem. livítur fugl með foss 7im staf77 og kinn
hún flýgur beint í sólarlagið inn.
Rapallo — hér var got.t. að gista á hausti
eimi glaða^i dag