Eimreiðin - 01.09.1963, Qupperneq 13

Skopkrýningin
hjá Pílatusi
Eftir
tc°l. lic., séra Jakob Jónsson.
I.
I rásögnin um pínu og dauða Jesú tekur meira rúm í guðspjöll-
m en allt annað, sem gerðist á hinum þriggja ára starfstíma
,ns- * 11 þess geta legið margar ástæður. Fyrst er á það að líta, að
þ . uölr píslarsögunnar hljóta að hafa níst gegnum merg og bein.
fá j1' ^afa or^a® svo djúpt á lærisveina hans og vini, að engin orð
pís]^,Vér horfum á gullinn kross í búnaði kirkju vori'ar, og lesum
Verg.rso8Una rólegri röddu, og syngjum passíusálma, án þess að vart
1 H^lkilla geðhrifa. En þeir, sem skráðu söguna fyrst, voru að
a eh’a minna leyti sjónarvottar, eða stóðu svo nærri jrví að vera
ferg.a^ ^yllilegur veruleikinn var nakinn lyrir augum þeirra. Með-
þeir ^ a ofsottum °g dauðadæmdum sakamanni var ekki svo mild, að
fyl«d^tU undan, sem unnu honum heitast. Og litu þeir undan,
Sem niyndin þeim eftir og gróf um sig í huganum, rist þeirn rúnum,
\ . ‘ddrei máðust út. — Önnur ástæða var einnig þung á metunum.
gu|1lnu mikla drama píslarsögunnar var teflt til úrslita. Hér var
Pr°fað í eldinum. Ósigur Krists þýddi hvorki meira né
þes a en það, að hann væri aðeins einn hinna mörgu, sem á
k0nu 1 tnna gerðu kröfu til að vera Messías, hinn smurði frelsari,
Ver-i ®Ur d‘ns nýja ríkis, — í stað þess að vera sá, sem hann sagðist
°g lærisveinar hans höfðu trúað og vonað, að hann væri.